Είναι καιρός να πούμε τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν… Να πούμε αλήθειες δυσάρεστες τόσο για την αξιωματική αντιπολίτευση όσο και για την κυβέρνηση. Αφορμή στάθηκε το ηχηρό «ράπισμα» των αγορών τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Φαίνεται ότι η μεταξύ τους πολιτική πόλωση και ο σκληρός κομματικός ανταγωνισμός δεν αφήνει για την ώρα πολλά περιθώρια μιας νηφάλιας και ρεαλιστικής αντιμετώπισης των οικονομικών συνθηκών.
Φαίνεται τελικά ότι το πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να αφήσει πίσω στο χρόνο μια ρητορική και μια νοοτροπία που σε συνδυασμό με φαύλες πρακτικές ευθύνονται για την πολυεπίπεδη κρίση… Αδυνατεί λ.χ. η αξιωματική αντιπολίτευση να εγκαταλείψει την πολιτική παράδοση που την θέλει να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και υπερβολικές προσδοκίες προς κάθε κατεύθυνση, ενώ την ίδια στιγμή κάνει λόγο για «σκίσιμο» μνημονίων και για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Ζητάει μάλιστα άμεσα εκλογές τονίζοντας ότι η παρούσα Βουλή δεν έχει την νομιμοποίηση να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας λόγω δυσαρμονίας με την κοινωνία που -όπως υποστηρίζει- έγινε φανερή στις τελευταίες Ευρωεκλογές. Καλλιεργείται έτσι ένα κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας. Και προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα κάνει λόγο για πιθανή «συναλλαγή» και διαπλοκή πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων με αφορμή την Προεδρική εκλογή… Όλα τούτα θολώνουν το πολιτικό τοπίο και δημιουργούν μια βαριά ατμόσφαιρα στην πολιτική ζωή του τόπου! Με μια επιπλέον παράμετρο, ότι δηλαδή τα παρακολουθούν από κοντά στο εξωτερικό κυρίως δε οι λεγόμενες «αγορές», αυτές στις οποίες ελπίζουμε κάποια στιγμή να ξαναβγούμε ομαλά-συγκροτημένα για δανεισμό απαλλαγμένοι βέβαια από τον «βραχνά» της «Ύπατης Αρμοστείας». Με σχεδιασμό και ασφάλεια… Χωρίς λεονταρισμούς, ακρότητες και «τσαμπουκά»!
Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι η μια όψη της αλήθειας -η μια όψη του μηνύματος- των αγορών έχει παραλήπτη τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά θα πρέπει να αποκωδικοποιηθεί ως μια προειδοποίηση των αγορών σε μια ενδεχόμενη αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι όσα υπόσχεται τόσο ως παροχές όσο και για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων δεν είναι εφικτό να συμβαδίσουν με την παροχή χρηματοδότησης από τους ευρωπαϊκούς οικονομικούς θεσμούς… Αν σ’ όλα τούτα προσθέσουμε και την πολιτική αβεβαιότητα που προκαλεί η άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμβάλλει στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας τότε μπορούμε να δούμε το μερίδιο πολιτικής ευθύνης του ΣΥΡΙΖΑ σε ότι αφορά την ανησυχία των αγορών…
Όμως η αλήθεια έχει δυο όψεις… Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν είναι αμέτοχη σε ότι οδήγησε τις αγορές να «σφυροκοπήσουν» το Χρηματιστήριο και τα ελληνικά ομόλογα… Έπεσε «θύμα» της δικής της βιασύνης για απεμπλοκή από το Δ.Ν.Τ. στο τέλος του 2014, χωρίς ένα δίχτυ ασφαλείας -ένα πλαίσιο αναφοράς και μάλιστα σε μια εποχή που η Ευρώπη εισέρχεται σε νέα κρίση… Είναι ολοφάνερο ότι η βιασύνη δεν αποτελεί στρατηγική! Η επιθυμία της κυβέρνησης να αποδείξει ότι η κρίση είναι σιγά σιγά παρελθόν για την Ελλάδα και ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη το υπόλοιπο πόσο της χρηματοδότησης μέσω Δ.Ν.Τ. -επομένως ούτε τον έλεγχο από αυτό- αφού μπορεί να δανειστεί από τις αγορές -χωρίς μάλιστα ένα οικονομικό δίχτυ ασφαλείας- ήρθε να «κουμπώσει» με μια γενικότερη αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Όλα τούτα οδήγησαν τις αγορές -δηλαδή τους φυσικούς και φυσιολογικούς δανειστές μιας χώρας- να αντιδράσουν αρνητικά τόσο στις αβεβαιότητες από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην αβεβαιότητα που δημιουργούσε η -βιαστική κατά την εκτίμησή τους- ελληνική έξοδος στις αγορές χωρίς την «πιστωτική γραμμή ασφαλείας» του Δ.Ν.Τ.
Τώρα λοιπόν έγινε σε όλους κατανοητό ότι παρά την μεγάλη βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών είμαστε δυστυχώς ακόμα εξαρτημένοι σε μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις των αγορών και λόγω μιας αμφισβήτησης που υπάρχει για την ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά κυρίως εξαιτίας του φόβου των πάσης φύσεως δανειστών μας ότι αν σταματήσει στη φάση αυτή η όποια «επιτήρηση – έλεγχος» της ελληνικής οικονομίας τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να χαλαρώσουμε και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα πρέπει λοιπόν να αναλογιστεί την κρισιμότητα των στιγμών…
Δεν είναι εποχή να αναφωνήσουν: «Ένα άλογο! Ένα άλογο! Το βασίλειό μου για ένα άλογο!» (Σαίξπηρ).
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr