«Στο βασίλειο αυτό οι πάντες υποφέρουν και επιδιώκουν μόνο το ατομικό τους συμφέρον αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Το βασιλόπουλο, ο Συνετός, με τη βοήθεια της Ειρηνούλας, της μικρής του αδελφής, και δυο γυναικών, της Γνώσης και της Φρόνησης, πασχίζει για την αναγέννηση και ανόρθωση της χώρας του. Βασικά συστατικά για να πετύχει η συνταγή είναι η εργατικότητα και η προκοπή, η τιμιότητα και η αρετή, η προσφορά και η θυσία, η υπομονή και η σύνεση, η δικαιοσύνη και η επικράτηση της αλήθειας. Οπλισμένος με θάρρος και θέληση αγωνίζεται να δώσει νέα πνοή στο χαμένο όραμα του βασιλείου και να αποκαταστήσει την ευημερία στη χώρα του». Περίληψη από το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα. Ένα αλληγορικό παραμύθι που 100 χρόνια μετά την έκδοσή του παραμένει επίκαιρο…
Πόσοι το έχουν διαβάσει; Κυρίως από εκείνους που σε μια περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης φιλοδοξούν να «δώσουν πνοή στο χαμένο όραμα της χώρας και να αποκαταστήσουν την ευημερία στον τόπο;». Όπως είναι, δυστυχώς, ολοφάνερο η «Γνώση» και η «Φρόνηση» δεν είναι οι σύγχρονοι σύμμαχοι σε μια προσπάθεια «αναγέννησης και ανόρθωσης» μιας χώρας που υποφέρει από μια κρίση που σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στην οικονομική πτυχή των πραγμάτων… Είναι μια κρίση θεσμών, αρχών, αξιών, κρίση του πολιτικού συστήματος, κρίση στην παιδεία και την εκπαίδευση, κρίση λόγω της αφάνειας στην οποία έχει περιέλθει ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος, ανυπαρξία οράματος, κρίση στο βάθος πολιτισμική!
Αν το ζήτημα ήταν μόνο οικονομικής φύσεως τα πράγματα, θα ήταν αρκετά εύκολα όσο και αν κάτι τέτοιο ακούγεται «περίεργο» σε ένα λαό που χρόνια τώρα έχει δώσει «δάκρυα και αίμα» για να σταθεί η χώρα στα πόδια της! Κι όμως, έτσι είναι… Τα αιτία βρίσκονται καλά κρυμμένα στα άλλα ελλείμματα, αυτά που ούτε σήμερα είναι σε θέση να αντιληφθούν -σε μεγάλο βαθμό- τόσο το πολίτικο μας προσωπικό όσο και μεγάλο τμήμα της κοινωνίας… Μα θα μου πείτε ότι ένα αιώνα πριν η Πηνελόπη Δέλτα έγραψε για όλα τούτα… Το ζήτημα είναι ότι το έλλειμμα φιλαναγνωσίας, αυτογνωσίας, αυτοκριτικής έφερε στη συνέχεια τα «αφανή» μα τόσο καταστροφικά ελλείμματα που μας οδήγησαν στο χείλος της αβύσσου… Κι έτσι η συνταγή απέτυχε, χρόνια τώρα, αφού δεν χρησιμοποιήθηκαν τα απαραίτητα συστατικά…
Πού είχαμε εγκαταλείψει και πολλοί εξακολουθούν ακόμα να έχουν ξεχάσει την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την τιμιότητα, την αρετή, την υπομονή, τη σύνεση, τη θυσία, την προσφορά και τόσα άλλα «αυτονόητα», όπως πιστεύαμε την εποχή της δανεικής μας ευημερίας;
Τι διδαχθήκαμε, άραγε, πολίτες και πολιτικό προσωπικό στα «πέτρινα» αυτά χρόνια; Βάλαμε στη γωνία τα προσωπικά μας «Εγώ» δίνοντας χώρο στο εθνικό «Εμείς»;
Τα πολιτικά μας κόμματα στα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν, άραγε, η «Γνώση», η «Σύνεση» και η «Φρόνηση» ή μήπως ο «βασιλιάς Αστόχαστος» ήταν τις περισσότερες φορές εκείνος που «χαϊδεύοντας αυτιά» και λαϊκίζοντάς μας έκλεινε το μάτι και μας παραμύθιαζε μόνο και μόνο για να φαίνεται ευχάριστος; Κι εμείς απολαμβάναμε την πλαστή μας ευημερία, ζώντας σε μια εικονική και δανεική -από το μέλλον των παιδιών μας- πραγματικότητα και ανταποδίδαμε με την ψήφο μας ευχαριστίες που όμως το πλήρωμα του χρόνου τις εξαργύρωσε με μια πολύπλευρη κρίση!
Και τώρα στα δύσκολα ακόμα αναζητούμε τα αυτονόητα… Αυτογνωσία, αυτοκριτική, ρεαλισμό, θέληση, θάρρος μήπως και καταφέρουμε να απαλλαγούμε από τα άλλοτε αφανή -μα σήμερα- ολοζώντανα μπροστά μας ελλείμματα!
Μπορούμε, άραγε, να ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν τα κόμματα της «Σύνεσης», της «Γνώσης» και της «Φρόνησης» και ότι θα διαθέτουν τα βασικά εκείνα συστατικά για να πετύχει τελικά η συνταγή; Ο πολιτικός χρόνος θα το φανερώσει…
* Η παραπάνω ιστορία είναι «φανταστική» και «αλληγορική»… Αποτελεί μια άλλη εκδοχή για το «Παραμύθι χωρίς όνομα».
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter:@pgiannoulakis