…Έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα. Το σημαντικότερο βέβαια, είναι ότι συνεχίζει ακμαίος ως ένας άλλος «μαθουσάλας» του τοπικού μας πρωταθλήματος. Ο Θοδωρής Αγγελιδάκης ολοκλήρωσε με τον πλέον επιτυχημένο τρόπο, μια χρονιά η οποία του απέφερε ένα ακόμη πρωτάθλημα στην προσωπική του συλλογή.
Ο τίτλος με τη Φλόγα Ρουστίκων ήταν ξεχωριστός, γιατί τον πανηγύρισε στη β’ κατηγορία και γιατί μοιάζει με τον 12ο άθλο. Δώδεκα τίτλους μάζεψε στην καριέρα του. Δεν είναι και μικρό επίτευγμα… Στο παρελθόν, έχει σηκώσει άλλες 11 κούπες, με την πρώτη του αγάπη, τον Άρη (πρωτάθλημα 1992, ’96, ’99, κύπελλο 1994, ’95, ’97, ’98, Σούπερ Καπ 1996, ’99) κι έπειτα με τη Δόξα Πλατανέ (πρωτάθλημα 2004) και την Ασή Γωνιά (πρωτάθλημα 2009).
Από το 1984 στις μικρές κατηγορίες, στο τότε γήπεδό του Ταύρου, ήθελε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Πότε ως αμυντικός χάφ, πότε ως επιτελικός και τώρα που έχει «ζυγίσει» καλά τους ρόλους, ως σέντερ μπακ. Φυσιογνωμικά παραμένει ο ίδιος κι όταν φοράει σορτσάκι, νιώθει σαν παιδί, παρά τις 600 συμμετοχές του σε τοπικά και περιφερειακά πρωταθλήματα.
Ο Θοδωρής, καθοδηγεί με σωστό τρόπο, όπως αποδεικνύεται την άμυνά του (είναι κάτοχος διπλώματος προπονητή ποδοσφαίρου OYEFA B’).
Ο Θοδωρής ωστόσο προτιμά να καλύπτει ακόμη χιλιόμετρα. Φέτος αυτό, το έκανε αρχικά με την ΕΑΠ και μετά τον Ιανουάριο, με τη Φλόγα Ρουστίκων. Ό,τι έκανε δηλαδή στο παρελθόν με ομάδες, όπως ο Άρης, η Δόξα Πλατανέ, ο Ψηλορείτης, η Ασή Γωνιά και οι δύο προαναφερόμενες…
Φτάνοντας στα 43 του χρόνια, φιλοδοξεί να παίξει λίγο ακόμα. Όχι μόνο γιατί θέλει να φτάσει τα 30 χρόνια παρουσίας του στα γήπεδο του ποδοσφαίρου αλλά γιατί αισθάνεται ακμαίος και δυνατός, έτοιμος, πάντοτε, να προσφέρει και στους νεότερους.