Στη σπουδαιότητα αλλά και στην αναγκαιότητα ενημέρωσης των γονιών και των εκπαιδευτικών για το φαινόμενο του bullying αναφέρθηκε η εκπαιδευτικός ψυχολόγος Βικτώρια Πρεκατέ, που ήταν κεντρική ομιλήτρια σε σχετική εκδήλωση που διοργάνωσε το Κέντρο Ξένων Γλωσσών Φήταμ, στο πλαίσιο της εκστρατείας με θέμα «anti-bullying» που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά η συγγραφέας, ψυχολόγος και εκπαιδευτικός, το φαινόμενο της σχολικής βίας υπήρχε ανέκαθεν, ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρ’ ότι δεν υπάρχουν σχετικά ερευνητικά δεδομένα, εκτιμάται πως αυτό έχει ενταθεί λόγω και του γεγονότος ότι πλέον τα παιδιά είναι εκτεθειμένα και γίνονται αποδέκτες βίαιων μηνυμάτων τόσο από την τηλεόραση όσο και το διαδίκτυο.
Η αντίληψη της αλλαγής συμπεριφοράς του παιδιού μπορεί να αποτελέσει ένα δείγμα για τον γονιό ότι κάτι συμβαίνει, ωστόσο τις περισσότερες φορές το παιδί θύμα ή το παιδί θύτης είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί και να ομολογήσει τα όσα βιώνει για αυτό και η κυρία Πρεκατέ υποστηρίζει πως η σωστή ενημέρωση μπορεί να συμβάλλει στην έγκαιρη αντιμετώπιση του φαινομένου.
Ειδικότερα, μιλώντας στα «Ρ.Ν.» η κυρία Πρεκατέ επεσήμανε: «Υπήρχε το φαινόμενο ανέκαθεν. Έχουμε την αίσθηση πάντως ότι έχει αυξηθεί και η δική μου προσωπική εκτίμηση για την ενδεχόμενη αύξηση έχει να κάνει με τα μηνύματα που παίρνουν τα παιδιά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σήμερα. Από τα πολύ βίαια θεάματα στα οποία εκτίθενται και μέσω της τηλεόρασης και μέσω των βιντεοπαιχνιδιών και μέσω του διαδικτύου πλέον. Είναι κάτι με το οποίο από μωρά, από προνήπια πλέον είναι μία βία λεκτική και σωματική, την οποία τη βλέπουν στην οθόνη καθημερινά και πολλά παιδιά από αυτά τη θεωρούν ως φυσιολογική. Αν ένας γονιός δεν είναι ενημερωμένος, δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβει αν το παιδί του είναι θύμα ή θύτης. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η ενημέρωση. Το δικό μου μήνυμα προς του γονείς είναι: να είναι κοντά στα παιδιά τους, να στηρίξουν τα παιδιά τους, τη δική τους αυτοεκτίμηση για να μπορεί το παιδάκι να νιώθει ότι στέκεται στα πόδια του κι ότι δεν θα επηρεαστεί από την οποιαδήποτε κριτική του οποιουδήποτε, αλλά ταυτόχρονα να διδάξουν στα παιδιά τον σεβασμό. Τον αλληλοσεβασμό μεταξύ όλων, κι εκείνων που μπορεί να μην είναι τόσο εμφανισιακά όμορφοι κι εκείνων που μπορεί να είναι κάπως διαφορετικοί. Γενικότερα τον σεβασμό στο ανθρώπινο πλάσμα. Αυτό είναι ένα πολύ απλό μήνυμα το οποίο δυστυχώς βάλλεται στις μέρες μας πάρα πολύ από τα πολλά άλλα μηνύματα τα οποία εισπράττουν τα παιδιά».
Η κυρία Πρεκατέ στη διάρκεια της ομιλίας της αναφέρθηκε στις μορφές του φαινομένου και στους τρόπους αντιμετώπισής του και μεταξύ άλλων τόνισε: «Το παιδί θύμα πολύ συχνά το κρύβει. Για πολλούς λόγους. Γιατί φοβάται τα αντίποινα, γιατί φοβάται ότι θα το πουν καρφί και «μαμάκια» κλπ., οπότε η εμπειρία μας δείχνει ότι δύσκολα ένα παιδάκι θα ζητήσει βοήθεια από το γονιό. Κάποιες φορές συμβαίνει αλλά άλλες φορές πολλοί γονείς φοβούνται και μας λένε ότι «το ρώταγα και το ξαναρώταγα, το έβλεπα το παιδί που ήταν αλλαγμένο στο σπίτι κι ότι δεν ήθελε να πάει σχολείο και μετά από αρκετό διάστημα τελικά μου είπε τι συνέβη». Για τον θύτη επίσης είναι πάρα πολύ δύσκολο να καταλάβει ο γονιός. Και υπάρχουν γονείς οι οποίοι πραγματικά «πέφτουν από τα σύννεφα», όταν μαθαίνουν ότι το παιδί τους έχει τέτοια συμπεριφορά στο σχολείο, καθώς θεωρούν ότι δεν του έδωσαν τέτοια διδάγματα μέσα στην οικογένεια ή δείγματα για να υιοθετήσει αυτή τη συμπεριφορά. Αν ο γονιός δεν μπορεί να αντιληφθεί αν το παιδί του είναι θύμα ή θύτης δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι κοντά στο παιδί του αλλά θα πρέπει να είναι ενημερωμένος. Δηλαδή το πιο σημαντικό είναι να καταρριφθεί ο μύθος ότι «δε βαριέσαι, παιδιά είναι, πλάκα κάνουν». Αυτό είναι το πιο βασικό. Από τη στιγμή λοιπόν που είναι ενημερωμένοι και οι γονείς, το συζητούν με τα παιδιά τους, εξετάζουν τι μπορεί να συμβαίνει, αν το έχουν δει τα παιδιά ποτέ στο σχολείο, ως παρατηρητές κι ότι δεν είναι σωστό να συμβαίνει, εκεί αρχίζει και χτίζεται η σχέση εμπιστοσύνης από το παιδί μετά, ναι μεν θα προλάβει τη συμπεριφορά αυτή στο να εκδηλωθεί αλλά με το παραμικρό που θα υποψιαστεί το παιδί θα δει και θα συζητήσει με τους γονείς του».
Σε ότι αφορά το ρόλο των εκπαιδευτικών, ο οποίος είναι εξίσου σημαντικός, η κυρία Πρεκατέ τόνισε την ανάγκη περαιτέρω εκπαίδευσής τους για τα ζητήματα της σχολικής βίας, ώστε να μπορούν καθοριστικά να παρέμβουν και να στηρίξουν τα παιδιά δίδοντας τις κατάλληλες συμβουλές και στους γονείς τους. Παράλληλα, υποστήριξε πως θα έπρεπε το ζήτημα της σχολικής βίας να αποτελέσει μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος στα σχολεία.
Ειδικότερα, ανέφερε: «Είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρξει εκπαίδευση όλων των εκπαιδευτικών πάνω στο bullying, να υπάρχουν προγράμματα στο υποχρεωτικό αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών για το bullying και για το χτίσιμο της ομάδας στο σχολείο, δηλαδή να μην είναι κάτι το οποίο το κάνουμε μία μέρα μόνο, στις 6 Μαρτίου ή μόνο σαν δραστηριότητα. Πρέπει να μπει υποχρεωτικά στο πρόγραμμα σπουδών με λόγο αρκετά εκτεταμένο και αρκετά αναλυτικό».
Παράλληλα, υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας της εκπαιδευτικής κοινότητας με τους ίδιους τους γονείς, η οποία μόνο θετικά οφέλη μπορεί να αποδώσει για τα ίδια τα παιδιά. Οι όποιες κόντρες ή αντιθέσεις μόνο επιπλέον προβλήματα δημιουργούν στα ίδια τα παιδιά, τα οποία είναι ευάλωτα και ευαίσθητα και αν δεν υπάρχει κοινή γραμμή τότε τα αποτελέσματα είναι αρνητικά για τα ίδια, «Χρειάζεται να υπάρξει συστηματική συνεργασία μεταξύ της εκπαιδευτικής κοινότητας και των γονιών, στο οποίο πολλές φορές από την εμπειρία τη δική μου βλέπω ότι υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχει αντιπαλότητα πολλές φορές. Βεβαίως είναι από τη μια μεριά κατανοητή αλλά δεν οδηγεί πουθενά. Όσον αφορά το σχολικό περιβάλλον στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, την οποία γνωρίζω περισσότερο, σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει ενημέρωση των παιδιών, να υπάρξει ευαισθητοποίηση των παιδιών, να υπάρξουν δράσεις οι οποίες χτίζουν την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια μας στην ομάδα, καθώς και τον σεβασμό. Αλλά αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν αναιρεί τη σημασία που μπορεί να έχουν οι λεγόμενες συνέπειες ή ποινές. Δηλαδή χρειάζονται και τα δύο. Με την έννοια αυτή, ποινές εννοούμε την τιμωρία ή την αποβολή για παράδειγμα, δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση κάτι που να ευτελίζει ή να μειώνει το παιδί. Αλλά επειδή εδώ κάποιες φορές υπάρχει αυτή η διχογνωμία μεταξύ των εκπαιδευτικών ότι μόνο με την ομιλία, μόνο με την στήριξη, σε κάποιες πολύ δύσκολες περιπτώσεις παιδιών-θυτών του bullying, είναι σημαντικό να εφαρμόσουμε τους κανόνες σχολικής πειθαρχίας. Μαζί φυσικά με την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και τη συζήτηση. Και τα δύο είναι σημαντικά».
Η κυρία Βικτώρια Πρεκατέ ήταν προσκεκλημένη του Κέντρου Ξένων Γλωσσών Φήταμ, που από τον περασμένο Σεπτέμβριο διοργανώνει σχετικές δράσεις για τη σχολική βία. Στο πλαίσιο των δράσεων αυτών, το πρωί του Σαββάτου εθελοντές του κέντρου βρέθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης μοιράζοντας ενημερωτικά φυλλάδια στους περαστικούς για το θέμα του bullying.
Η κυρία Ασημένια Φήτα μιλώντας στα «Ρ.Ν.» για τις δράσεις του Κέντρου Ξένων Γλωσσών τόνισε: «Εμείς ξεκινήσαμε από τον Σεπτέμβριο, αφιερώσαμε αυτή τη χρονιά σ’ αυτό το φαινόμενο και το αποκαλέσαμε «Έτος anti-bullying». Έχουμε ξεκινήσει αυτή την εκστρατεία με πάρα πολλές εκδηλώσεις και κάθε μήνα κάναμε και κάτι διαφορετικό. Κάτι πολύ σημαντικό που έχουμε ξεκινήσει είναι επίσης η ομάδα εθελοντών που μας βοήθησε πάρα πολύ στην εκστρατεία αυτή που κάνουμε και αυτό που βασικά θέλουμε να δείξουμε είναι ότι δεν διδάσκουμε απλώς την ξένη γλώσσα αλλά προσπαθούμε με τον δικό μας τρόπο να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά σε κοινωνικά θέματα, να βοηθήσουμε κι εμείς στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους μέσα από βιωματικά εργαστήρια, από διάφορες δράσεις που οργανώνουμε και νομίζω αυτό φαίνεται και με τα βιώματα και τις εμπειρίες που τους προσφέρουμε, γιατί έχουμε πολύ έντονο εκπαιδευτικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, που νομίζω έχει φανεί στην κοινωνία του Ρεθύμνου και νομίζω ότι με όραμα, μεράκι και σκληρή δουλειά αυτό μας έχει κάνει να ξεχωρίζουμε τα τελευταία χρόνια, από το ’76 που ξεκινήσαμε. Θα υπάρξει και συνέχεια και ευχαριστούμε το κοινό του Ρεθύμνου, τους γονείς, τα παιδιά που μας στηρίζουν».