Πριν λίγο καιρό διάβαζα έκπληκτος τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, κατά την προσφώνησή του στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, στο Προεδρικό Μέγαρο.
Για το αιώνιο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ο πρόεδρος είπε ότι: «Η Ελλάδα, δεν πρόκειται να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο από τη Γερμανία μονομερώς. Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο! Τα διεκδικεί όμως, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, έχοντας όπως κάθε χώρα το απόλυτο δικαίωμα για κάτι τέτοιο».
Προσπάθησα να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί, αλλά όταν είσαι ένας απλός πολίτης και δεν είσαι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και νομικός, είναι κομματάκι δύσκολο.. έτσι καταφεύγω σε άλλη πηγή (υποθέτω αξιόπιστη) από τεύχος του περιοδικού «Ιστορία», για θέματα γερμανικών αποζημιώσεων. Παραθέτω το κείμενο για ενημέρωση και σύγκριση.
«Αποζημιώσεις από την «αποικιοκρατική» Γερμανία διεκδικεί η Τανζανία!
«Η κυβέρνηση της Τανζανίας προτίθεται να αναλάβει νομικές πρωτοβουλίες προκειμένου να διεκδικήσει αποζημιώσεις από τη Γερμανία, της οποίας ήταν αποικία από το 1890 ως το 1919 με το όνομα Τανγκανίκα, ανακοίνωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός της χώρας Χουσεϊν Μουίνι. Η Γερμανική Ανατολική Αφρική αναπτυσσόταν στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών και τις εκτάσεις των σημερινών κρατών Μπουρούντι και Ρουάντα.
Στην Τανζανία οι γερμανικές αποικιοκρατικές δυνάμεις κατηγορούνται ότι οδήγησαν σε λοιμό, βασανισμό ή στον θάνατο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, μετά την εξέγερση εναντίον του αποικιακού καθεστώτος που σημειώθηκε από το 1905 έως το 1907 και έχει περάσει στην Ιστορία ως Εξέγερση Maji Maji. Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, η κυβέρνηση της Τανζανίας σχεδιάζει να ακολουθήσει τη νομική πολιτική της γειτονικής Κένυας, όπου ομάδα Κενυατών πολιτών κέρδισε αποζημιώσεις από τη βρετανική κυβέρνηση για βασανιστήρια που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα στις δεκαετίες του 1950 και 1960. Το 2013 η βρετανική κυβέρνηση κατέβαλε ποσό 21,5 εκατ. δολαρίων σε 5.200 Κενυάτες που αποδείχθηκε ότι είχαν πέσει θύματα βασανιστηρίων.
Σημειώνεται ότι τον Ιανουάριο του 2017 η Γερμανία αποδέχθηκε την καταβολή αποζημιώσεων για τη δολοφονία 65.000 ανθρώπων και στην πρώην αποικία της Ναμίμπια, γεγονός που θεωρείται ως η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα».
Ξαναδιαβάζω τις δηλώσεις του Παυλόπουλου.. και επειδή είμαστε ένας λαός που ξεχνά εύκολα, ας θυμηθούμε τις σημαντικότερες Γερμανικές καταστροφές στην Ελλάδα.
«Όταν τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα ηττημένοι, τρομαγμένοι και φοβισμένοι, αφήνουν πίσω τους «τα σημάδια του «ανώτερου» γερμανικού πολιτισμού» που είναι βουτηγμένος με αίμα ελληνικό ως το λαιμό, για να ξανακρυφτούν στις μαύρες φωλιές τους στη Γερμανία, μέχρι τη νέα εξελιγμένη εξόρμηση τους (οικονομική πλέον) στη σημερινή εποχή. Ας δούμε τι αφήνουν πίσω τους…».
Με τα στοιχεία που αλίευσα από το διαδίκτυο, στη διάρκεια των σαράντα δυο μηνών της γερμανικής κατοχής στη χώρα μας, από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα τουφεκίσθηκαν τριάντα οκτώ χιλιάδες εννιακόσιοι εξήντα Έλληνες (38.960)! Σκοτώθηκαν από «αδέσποτες» σφαίρες και άλλα στρατιωτικής φύσεως «ατυχήματα» δώδεκα χιλιάδες εκατόν τρεις (12.103). Σκοτώθηκαν σε μάχες εβδομήντα χιλιάδες (70.000). Πέθαναν από πείνα σ’ ολόκληρη την Ελλάδα περίπου εξακόσιες χιλιάδες, ιδίως νέοι! (600.000). Πέθαναν προτού γεννηθούν, κατά τη γέννα ή αμέσως μετά, τριακόσιες χιλιάδες (300.000) παιδιά από την ασιτία και τις κακουχίες των μανάδων τους, δηλαδή τρεις ολόκληρες σημερινές γενιές! Θανατώθηκαν με απίστευτους τρόπους, σαράντα πέντε χιλιάδες Έλληνες στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σαράντα πέντε χιλιάδες άνθρωποι(45.000), για τους οποίους δεν μίλησε κανείς ποτέ, αφού ήταν Έλληνες, προφανώς όντα κατώτερης βαθμίδας. Πέθαναν με τρόπο οικτρό επίσης εξήντα χιλιάδες Έλληνες (60.000), Εβραίοι στο θρήσκευμα. Αλλά δεν έφταναν μόνο αυτά. Φυλακίστηκαν διακόσιες χιλιάδες Έλληνες(200.000), εκ των οποίων οι περισσότεροι πέθαναν στη φυλακή ή αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους. Προσβλήθηκαν από βαριές ασθένειες και έμειναν δια βίου ανίκανοι πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες (1.000.000)!
Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής άδειασαν όλες τις αποθήκες και στην τελευταία γωνιά της χώρας. Άρπαξαν όλα τα δημητριακά, καπνό, σταφίδα, μπαμπάκι, λάδι, κάθε λογής τρόφιμα και αγαθά. Κατέστρεψαν αγροτικά μηχανήματα και καλλιέργειες. Άρπαξαν το 50% των μεγάλων ζώων, βόδια, γελάδια, άλογα, το 30% των μικρών, διέλυσαν την ελληνική κτηνοτροφία. Κατέστρεψαν τις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, ανατίναξαν ορυχεία, αφάνισαν την βιομηχανία. Κατέστρεψαν το 80% των σιδηροτροχιών. Γκρέμισαν γέφυρες, ανατίναξαν σταθμούς και σήραγγες.
Από τις 220 ατμομηχανές των ελληνικών σιδηροδρόμων άφησαν πίσω τους φεύγοντας μόνο τις τριάντα τρεις (33). Από τα τριακόσια δώδεκα (312) επιβατηγά βαγόνια «βούτηξαν» τα τριακόσια έξι! Άφησαν μόνο έξι (6)! Από τα 4.544 φορτηγά βαγόνια των ελληνικών σιδηροδρόμων, άφησαν πίσω τους εξήντα τρία (63)! Οι Γερμανοί κατακτητές πήραν τα 70% των ελληνικών παντός είδους αυτοκινήτων και κατέστρεψαν το οδικό δίκτυο της χώρας.
Ισοπέδωσαν τελείως εκατό χιλιάδες σπίτια (100.000) και μισογκρέμισαν άλλες πενήντα χιλιάδες (50.000). Οι πολιτισμένοι Ούννοι κατέστρεψαν τις μεγαλύτερες λιμενικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας, ακόμη και τη διώρυγα της Κορίνθου. Οι βάνδαλοι του Βερολίνου άρπαξαν το 73% των πλοίων της εμπορικής και επιβατικής ναυτιλίας της χώρας. Σύμφωνα με τις στατιστικές του ΟΗΕ, η Γερμανία είχε υποστεί, σε σχέση με το ετήσιο εισόδημά της, ζημιές από τον πόλεμο της τάξεως του 135% και η Ελλάδα της τάξεως του 170%. Δηλαδή προσέξτε, η κατεστραμμένη Γερμανία ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα μόλις τελείωσε ο πόλεμος!
Στη διάσκεψη των Παρισίων, που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, οι εκπρόσωποι των «νικητριών» χωρών, υπολόγισαν και καθόρισαν το ύψος των ζημιών, που προκάλεσαν τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα, σε δεκατέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια, με αγοραστική αξία του 1938! Αυτά δεν τα αποφάσισε κάποιο πρωτοδικείο στο Ρέθυμνο ή σε άλλη ελληνική πόλη, Καλάβρυτα, Δίστομο, ούτε κάποιο κακουργιοδικείο στη Βιάννο ή κάποιο λαϊκό δικαστήριο στην Κάνδανο, πόλεις και χωριά που αφάνισαν οι γερμανοί, αλλά το ανώτατο διεθνές νομικό όργανο του κόσμου, η διάσκεψη των Παρισίων, ότι δηλαδή επισημότερο μπορούσε να υπάρξει. Με βάση, άλλωστε τις αποφάσεις της διεθνούς διάσκεψης Παρισίων η Γερμανία εξόφλησε τις υποχρεώσεις της προς όλες τις χώρες που κατέστρεψε, πλην της Ελλάδας».
Πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί, ότι την αποχώρηση του Γερμανικού Στρατού ακολούθησε πλήθος συνεργατών τους, δηλαδή ταγματασφαλίτες, προδότες, μαυραγορίτες κ.τ.λ. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη η οποία δεν καταδίκασε και δεν εκτέλεσε τους προδότες και συνεργάτες των γερμανών, όπως έγινε παραδειγματικά σε όλη την Ευρώπη! Και όχι μόνο δεν τους καταδίκασε, για όλα όσα απάνθρωπα έκαναν, αλλά πολλοί από αυτούς πήραν μέχρι και θέσεις κλειδιά στο ελληνικό κράτος μετά τον πόλεμο, προφανώς για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους…
Συμπέρασμα δικό μου; Αδιανόητο δεν είναι να ζητήσουμε μονομερώς τις αποζημιώσεις που είπε ο κ. Παυλόπουλος. Αδιανόητο είναι που ο πρώτος πολίτης της χώρας κάνει απαράδεκτες δηλώσεις για τα συμφέροντα της χώρας, τι στιγμή που απλά θα μπορούσε να αναφέρει την αλήθεια. Αδιανόητο είναι ότι δεν τολμά να πει την αλήθεια στους γερμανούς, αλλά και στους έλληνες πολίτες. Αδιανόητο και λυπηρό είναι που άτομα τα οποία μάλλον δεν μπορούν να προασπίσουν τα συμφέροντα της χώρας, είναι σε θέσεις κλειδιά, εκλεγμένοι από τους έλληνες πολίτες. Και βέβαια αδιανόητο είναι που όλοι οι Έλληνες ξεχνάμε τόσο εύκολα!
Σε μερικές μέρες είναι η επέτειος της Μάχης της Κρήτης. Η μάχη που διδάσκεται σε όλες τις πολεμικές σχολές του κόσμου με ανυπόκριτο θαυμασμό, για ό,τι κατάφεραν πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική, οι πατεράδες και οι παππούδες μας. Αυτή που εμείς έχουμε σχεδόν ξεχάσει και το επίσημο κράτος την αγνοεί επιδεικτικά. Και επειδή όπως λέει ο φιλόσοφος ισπανός Σαντιγιάνα «Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει», γι’ αυτό όλο και περισσότερο μού ‘ρχεται στο μυαλό η φράση «Θεέ μου βοήθα να θυμόμαστε!».