Το Ρέθυμνο δεν ξεχνά τον Ανδρέα Κούνουπα. Μια ακόμα επιβεβαίωση δόθηκε με την αθρόα προσέλευση στο πολιτικό μνημόσυνο που οργάνωσε η οικογένειά του το βράδυ της Παρασκευής στο Σπίτι του Πολιτισμού.
Επίσημες παρουσίες ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιος, η Αντιπεριφερειάρχης κ. Μαρία Λιονή, ο δήμαρχος κ. Γιώργος Μαρινάκης, οι αντιδήμαρχοι κ. Πέπη Μπιρλιράκη, Τάσος Παπαδουράκης και εκπρόσωποι συλλόγων και πολιτιστικών φορέων.
Συντονιστής ήταν ο καθηγητής κ. Ηλίας Λουλούδης που κράτησε την εκδήλωση σε υψηλό επίπεδο, δημιουργώντας και συναισθήματα όταν αναφέρθηκε στις προσωπικές του εμπειρίες. Όπως είπε δεν θα ξεχάσει ποτέ τον τιμώμενο όταν πήγε στο Σπήλι παρά την ηλικία του για να αποχαιρετήσει τον πατέρα του παλιό του συναγωνιστή.
Την εκδήλωση άνοιξε η κόρη του τιμώμενου κ. Ελεάννα Κούνουπα, που εργάστηκε και αυτή με μεγάλο ζήλο για την επιτυχία και πέτυχε το καλύτερο αποτέλεσμα.
Συγκινητική ήταν η ομιλία του αδελφού του τιμωμένου εκλεκτού συμπολίτη κ. Μανόλη Κούνουπα εξαίρετου ποιητή και λογοτέχνη. Ο κ. Κούνουπας κρατώντας αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του κοινού αναφέρθηκε στην οδύσσεια του πατέρα τους μέχρι να ορθοποδήσει, την οικογένεια που δημιούργησε. Μίλησε για τον στοργικό του αδελφό Ανδρέα που δεν δίστασε να τον βοηθήσει στα πρώτα βήματα της καριέρας του και την όμορφη σχέση που είχαν μέχρι το τέλος, παρά τις διαφορετικές ιδεολογικές τους κατευθύνσεις.
Η κ. Εύα Λαδιά μίλησε για τον καλλιτέχνη, τον άνθρωπο Ανδρέα Κούνουπα τονίζοντας μεταξύ άλλων:
«Ο Ανδρέας Κούνουπας, ήταν από τους ελάχιστους Ρεθεμνιώτες που μπορεί κάθε πτυχή της επίγειας δράσης του να καλύψει ολόκληρο κεφάλαιο.
Είχε πρωτεύουσα θέση στην επιστημονική κοινότητα συνεχίζοντας μια οικογενειακή παράδοση.
Κρατούσε μια δική του σελίδα στο μεγάλο κεφάλαιο της εθνικής αντίστασης κατά των ναζί που δεν πρόβαλε ποτέ.
Είχε σαφέστατο πολιτικό λόγο και τον ανέπτυσσε σε άρθρα του που δημοσίευε μέχρι τα βαθιά του γεράματα στον τοπικό τύπο.
Είχε μια μοναδική άνεση στην στιχουργική με βασικά χαρακτηριστικά πότε σατιρική διάθεση και πότε καθαρά ποιητική.
Διέθετε σπάνιο χάρισμα στην εικαστική δημιουργία και προλάβαμε να χαρούμε μια αναδρομική έκθεση πριν από ένα χρόνο, αντιπροσωπευτική του πηγαίου ταλέντου του.
Είχε εξαιρετική φωνή και λάτρευε τη μουσική.
Είχα τη μεγάλη τύχη να κερδίσω την εκτίμησή του από τα πρώτα βήματα της καριέρας μου. Εκεί στο φαρμακείο του με τη φωτεινή πάντα παρουσία της, επίσης ξεχωριστής, γυναίκας του της κυρίας Μέτας γίνονταν ατέρμονες συζητήσεις. Και η μόνιμη επωδός ήταν να κρατάμε μακριά από τα παιδιά μας τις σειρήνες των πολεμοκάπηλων και καθενός που επιβουλεύεται τη γαλήνη και την ευημερία των λαών.
Όσο για το ταλέντο του στο χρωστήρα έπρεπε να οργανωθεί μια έκθεση ερασιτεχνών καλλιτεχνών από τον Πολιτιστικό Σύλλογο, όταν είχε ακόμα τα γραφεία του στο αδιέξοδο Ζαμπελίου για να γνωρίσουμε και τον ζωγράφο Ανδρέα Κούνουπα. Και μείναμε κατάπληκτοι με τα έργα του.
Ο Ανδρέας Κούνουπας θα αποτελεί πάντα κι ένα παράδειγμα για όλους εκείνους που θεωρούν ότι μετά από αυτούς και το όποιο ταλέντο τους επικρατεί χάος.
Αυτός ο εξαιρετικός ζωγράφος αν και αυτοδίδακτος, ο υπέροχος στιχουργός και ποιητής, δεν έπαυσε ποτέ να ενθαρρύνει και να επαινεί κάθε άλλον που διέθετε αυτά τα χαρίσματα.
Αγαπημένε μας κύριε Ανδρέα. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ».
Mε τη σειρά τους μίλησαν για τον αφοσιωμένο στις πολιτικές του θέσεις σύντροφο εκ μέρους της Τ.Ο. Ρεθύμνου του ΚΚΕ οι κ.κ. Κωστής Σταυρουλάκης και Μανούσος Μανουσογιάννης με σαφήνεια και πληρότητα όπως άξιζε στον τιμώμενο.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκαν αποσπάσματα από την ταινία της Εύας Λαδιά «Μεγάλες μορφές του Ρεθύμνου – Ανδρέας Κούνουπας» μια συγκινητική βιντεοταινία μικρού μήκους που αναφερόταν στο ζεύγος Ανδρέα και Μέτας Κούνουπα και έκλεισε με τη δημιουργία του Βαγγέλη Δουλουμπέκη από την τελευταία έκθεση ζωγραφικής του Ανδρέα Κούνουπα λίγο πριν το μεγάλο του ταξίδι.
Στο τέλος της εκδήλωσης μίλησε ο κ. Γιάννης Κούνουπας που διάνθισε το λόγο του με χαριτωμένα περιστατικά που έδειχναν και το πηγαίο χιούμορ του πατέρα του «για να φύγουν όλοι με ένα χαμόγελο» όπως είπε χαρακτηριστικά.
Φεύγοντας ο κόσμος έπαιρνε μαζί του ένα αναμνηστικό δώρο, από τα έργα τέχνης του αξέχαστου συμπολίτη με ρακί και γλυκό για να τηρηθούν οι παραδόσεις της οικογένειας στη φιλόξενη διάθεση με ανοικτή καρδιά.
Και κατά γενική ομολογία ήταν ένα πραγματικό μνημόσυνο με αναφορές στις οποίες περίσσευαν το συναίσθημα και η ειλικρινής αγάπη για ένα συμπολίτη που έγραψε τη δική του ιστορία με χρυσά γράμματα στα χρονικά αυτής της πόλης.