Στην πόλη Ενγκάντιν της Ελβετίας βρέθηκε το τμήμα πατινιών ΟΚΑ Πρέβελη λαμβάνοντας μέρος στον μαραθώνιο των 42.195μ. Επρόκειτο για τη δεύτερη εμφάνιση του ρεθεμνιώτικου συλλόγου στο εξωτερικό μέσα σε πολύ λίγους μήνες (η πρώτη ήταν Ρώμη της Ιταλίας), η οποία, ωστόσο, αποτέλεσε την πιο μεγάλη δοκιμασία για τα παιδιά που, κυριολεκτικά ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.
Συνάμα, σε μια τόσο σπουδαία διοργάνωση ήταν η πρώτη ελληνική συμμετοχή ανηλίκων αθλητών. Κι όλα αυτά απέναντι σε μια πρόκληση, που κάποιοι θα αποθαρρύνονταν με το «καλημέρα». Ο καιρός στην χώρα των Άλπεων ήταν άστατος και από ένα σημείο και έπειτα χειμωνιάτικος. Είναι ενδεικτικό ότι από τους 488 που ξεκίνησαν τον μαραθώνιο τερμάτισαν μόλις οι 215!
Τερμάτισαν όλοι εκτός από τους άλλους…
Κι όμως, από τον ΟΚΑ Πρέβελη, παιδιά όπως η Κωσταντίνα Σγουρού (2003), η Ζέτα Ζαφειριάδη (2003), η Άννα-Μαρία Φορτσάκη (2002), η Χρύσα Γαβαλά (2001), η Αλεξάνδρα Νικολαΐδου (1985) και ο Μανόλης Σφακιανάκης (1979), κατάφεραν να τερματίσουν παραμερίζοντας το τσουχτερό κρύο έστω και με χρόνο που δεν ήταν στα πλάνα τους. Ποιος όμως κοιτούσε το χρόνο εκείνη την ώρα…; Τα παιδιά έζησαν εξαιρετικές εμπειρίες που θα τους συντροφεύουν για πολύ καιρό και διαπίστωσαν ότι μπορούν να πετύχουν πολλά σ’ ένα άθλημα που ο ΟΚΑ Πρέβελη το αναδεικνύει όλο και περισσότερο.
Παράλληλα, από τον ρεθεμνιώτικο σύλλογο που παραμένει άκρως δραστήριος, σε άλλες υποκατηγορίες του μαραθωνίου, έλαβαν μέρος και αθλητές όπως, ο Πέτρος Γαβαλάς (2004) στα 14 χλμ. και η Μαρία Ανυφαντάκη (2010) στα 1.000μ. Τα παιδιά αυτά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό κατακτώντας την 6η θέση με 55:05 και την 3η θέση με 3:20 αντίστοιχα.
Μ. Σφακιανάκης: «Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο»
O προπονητής του τμήματος πατινιών, Μανώλης Σφακιανάκης, ήταν συγκινημένος μετά απ’ όλα όσα πρωτόγνωρα έζησε ο ίδιος μαζί με τα παιδιά «Δηλώνω υπερήφανος και πολύ αισιόδοξος για τους αθλητές του συλλόγου. Ήταν τιμή μου που έτρεξα μαζί με αυτά τα παιδιά. Από τον Μάρτιο προπονηθήκαμε σκληρά. Μάλιστα λόγω έλλειψης κατάλληλου χώρου, κάναμε τις μεγάλες προπονήσεις μας στο γήπεδο Περάματος. Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες ήταν τέτοιες που δεν άφηναν περιθώρια για την επίτευξη του επιθυμητού χρόνου και στόχου. Κάναμε 2:12:35 μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια. Το ψύχος για την εποχή ήταν τέτοιο που αγκαλιαζόμασταν όλοι για να διατηρηθούμε σε καλή θερμοκρασία. Πραγματικά ήταν κάτι που και ‘γω ο ίδιος δεν έχω ξαναζήσει και αισθάνομαι συγκινημένος για όλα όσα κατάφεραν αυτά τα παιδιά. Τέτοιες εμπειρίες είναι μοναδικές και φυσικά, μετά απ’ αυτό όλοι νιώθουμε πολύ πιο δυνατοί».