Για τα γενέθλια της μάνας μου…
Της μάνας η αγκαλιά σαν ήλιος ολόλαμπρος και ζεστός σε φωτίζει και σε θερμαίνει κάθε στιγμή επί χρόνια, σαν ασπίδα ανίκητη σε προφυλάσσει ξάγρυπνη κόντρα σε όλους όσοι θέλουν να σε βλάψουν, σαν οδοσήμαντρο άοκνο σου δείχνει πάντα το δρόμο στις γεμάτες παγίδες λεωφόρους των ανθρωπωπόλεων!
Γλυκύ, μελίρρυτο νανούρισμα τ’ αγγελόμορφα χείλη σου,
Ερωτηίδα, ψέλνουνε κάθε που νυχτώνει, και σιγοτραγουδούνε, σαν αηδόνι μελωδικό, σαν στοργική χελιδονομάνα. Aντάμα με το δάκρυ π’ απ’ τα θεόφτιαχτά σου μάτια κυλάει, την Παναγιά και την Εκάβη θυμίζοντας.
«Ανοίξτε τις θρυλικές της Πόλης τις καστρόπορτες, τα στοργικά μου κανάκια και τραγούδια στα ουράνια ν’ ανεβάσουν τ’ αστροφώτιστα το παιδί μου, το πιο τρυφερό κλωνάρι μου, στις πορφύρες τις μυριόπλουμες ντυμένο…
Τιθασεύοντας όλα τα εγωλάτρικα, τα σαρκοβόρα θεριά και τα ψυχοτρόφα, ν’ ανταμώσει τη δυσάλωτη μα πολυπόθητη χαρά, σαν παλικάρι στη μάχη πρώτος, κάθε κακό ν’ αποδιώξει, νάβρει της αγάπης αλώβητος το φως και της σοφίας τη λάμψη!
Περήφανη τη φαμελιά του σ’ όλη τη χώρα κι ατρόμητη να κάμει, τα τείχη σπρώχνοντας τους αρχόντους κάτω για χάρη του να ρίχνουν…».
* O Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος