Της ΕΥΑΣ ΛΑΔΙΑ
Από μια ηλικία και μετά κάθε άνθρωπος δικαιούται να κάνει δημόσια έναν απολογισμό. Ιδιαίτερα όσοι θέλησαν να υπηρετήσουν τα κοινά και τον πολιτισμό.
Για την ταπεινότητά μου η ενεργός πολιτιστική δράση είχε ένα και μοναδικό στόχο. Να αποκατασταθεί μέσα από ένα αντικείμενο που με κάλυπτε η ψυχική ισορροπία μετά από μια περιπέτεια που έζησα επτά ολόκληρα χρόνια. Ο λόγος που καταθέτω αυτές τις σκέψεις είναι η ανάγκη να εκφράσω δημόσια ένα τεράστιο Ευχαριστώ στους υπαίτιους μιας ανεπανάληπτης εμπειρίας που μου επέτρεψε για πρώτη φορά να χαρώ κι εγώ από ένα πολιτιστικό γεγονός.
Από το 1988 που ξεκίνησα δειλά από το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ μέχρι την ενεργότερη συμμετοχή στην οργάνωση της «Παιδικής Άνοιξης», της Συμφωνικής Ορχήστρας υπηρετώντας το όνειρο του Μπάμπη Πραματευτάκη, των εκδηλώσεων τύπου, του Παιδικού Πολιτιστικού Κέντρου κ.α. δεν γνώρισα παρά πίκρες, ταπεινώσεις, αδικίες, συμπεριφορές ανάρμοστες για δημόσια πρόσωπα. Όποιος είχε εφήμερη παντοδυναμία, θυμόταν να με «εκδικηθεί» σ’ αυτό που πονούσα για κάποιο δημοσίευμά μου που τον «στενοχώρησε» ή κάποια αναφορά σε εκπομπή μου που έλεγχε κάποια «αδυναμία» του. Η μοίρα του δημοσιογράφου θα πείτε και θα το δεχτώ.
Έτσι έζησα φρικτές μέρες όταν πολλές πιστώσεις, για εκδηλώσεις που οργάνωνα άλλαζαν χέρι μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, με αποτέλεσμα όπως ήταν φυσικό να ζητούν από μένα που είχα την ευθύνη της διοργάνωσης τα «ρέστα» οι δικαιούχοι. Ποτέ δεν κάθισα στο εδώλιο εξαιτίας αδικήματος που διέπραξα η ίδια (38 χρόνια ολόκληρα στη δημοσιογραφία) αλλά πολλάκις πέρασα την πύλη του Ναού της Θέμιδος εξαιτίας άλλων που είχαν μεν αξιώματα χωρίς αίσθηση ευθύνης, συνέπειας και αιδούς.
Οι περιπέτειες και οι μικρότητες ωστόσο δεν στάθηκαν αρκετές για να αναιρέσω τις απόψεις μου για την τέχνη και τον πολιτισμό. Επειδή ακριβώς ήταν «ανάσα» ψυχής για μένα. Μου αρκούσε η δικαίωση μέσα στο χρόνο, η μεταμέλεια εκείνων που με πλήγωσαν για να στηρίξουν δικούς τους κύκλους και με θλίψη έβλεπα την τιμωρία όσων ξεπέρασαν το μέτρο συκοφαντώντας, έτσι όπως ήθελε ο δίκαιος Κριτής.
Το συμφωνικό έργο «Σπονδή στο μεγαλώνυμο Αρκάδι» είναι η αφορμή του σημερινού μου «παραληρήματος». Γιατί πέρα από μια ύψιστη καλλιτεχνική δωρεά αποτελεί κι ένα δίδαγμα για τις τοπικές αρχές του μέλλοντος.
Το περίεργο μάλιστα είναι ότι οι περισσότεροι από τους παράγοντες που με τη συμπεριφορά τους με στήριζαν όλα τα χρόνια της θύελλας συμμετείχαν στη διοργάνωση. Η σημερινή αντινομάρχης κ. Μαρία Λιονή που σε μια επίσημη εκδήλωση, πάλι Αρκαδίου, όταν είχαμε φέρει ηθοποιούς από την Αθήνα, μόλις είδε πως δεν είχε φτάσει η πίστωση, δανείστηκε η ίδια και πλήρωσε τους συντελεστές.
Ο κ. Βαγγέλης Στεφανάκης. Όσο υπηρετούσε τον Πολιτισμό με εκδηλώσεις επιπέδου στο Δήμο, ουδέποτε μας έφερε σε δύσκολη θέση έστω κι αν επρόκειτο να βάλει χρήματα από την τσέπη του.
Ο δήμαρχος κ. Γιώργος Μαρινάκης. Από τα έδρανα της αντιπολίτευσης του Δήμου ακόμα πάντα με προστάτευε με τις παρεμβάσεις του που μπορεί μεν να μη με κάλυπταν απόλυτα αλλά σήμερα διαπιστώνω πόσο ουσιαστικά με βοήθησαν να ξεπεράσω υφάλους και σκοπέλους εν τη αφελεία μου και την ανόητη πεποίθησή μου ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος.
Δίδαγμα φιλοπατρίας
Και φτάνουμε στην εκδήλωση του Σαββάτου. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Ευγένιος σε ρόλο συντονιστή, μας έδωσε ένα παράδειγμα πόσο μπορεί να ωφελήσει μια πόλη και μάλιστα μια τόσο παρεξηγημένη πόλη, η αρμονική συνεργασία Μητρόπολης, Περιφερειακής Ενότητας και Δήμου.
Από την πρώτη σύσκεψη, μέχρι τη μέρα της εκδήλωσης, δεν άφησε άνθρωπο να πάρει ανάσα προκειμένου το Ρέθυμνο να είναι «ασπροπρόσωπο» απέναντι στους επισκέπτες τους. Και ποιοι ήταν αυτοί;
Καλλιτέχνες διεθνούς φήμης
Ο εκλεκτός μαέστρος κ. Γιώργος Αραβίδης, που δέθηκε με το Ρέθυμνο από χρόνια τώρα. Αξέχαστες οι συμμετοχές του στο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ και όπως αποδείχτηκε ο ιδανικότερος για να διευθύνει και να αναδείξει στο μεγαλείο τους τα εμπνευσμένα έργα του Μπάμπη Πραματευτάκη.
Οι συνεργάτες του που συνθέτουν την Αθηναϊκή Συμφωνιέτα είναι άνθρωποι που αγαπούν με πάθος τη μουσική και θεωρούν περισσότερο λειτούργημα τη συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις όπως αυτή για το Αρκάδι.
Η χορωδία του συλλόγου των υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος με τον εξαίρετο διευθυντή της μαέστρο και συνθέτη κ. Κώστα Ευαγγελάτο. Καλλιτέχνες επιπέδου όπως θα διαπίστωσαν όσοι παρακολούθησαν την συναυλία. Ένα μουσικό σύνολο που αποδείχτηκε αντάξιο της φήμης του και που μας δημιούργησε πρόσθετη ευθύνη εξαιτίας της συμμετοχής του στην εκδήλωση με δικές του δαπάνες.
Μια τόσο σημαντική ορχήστρα και μια χορωδία με τόσες διεθνείς συμμετοχές έπρεπε να ενισχυθεί με ανάλογους συντελεστές. Και το Ρέθυμνο έδωσε την καλύτερη ομάδα του καλλιτεχνικού του δυναμικού που αποτελούσαν.
Ο Αντώνης Μαυράκης, που συμμετείχε αφιλοκερδώς όπως πάντα. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτός ήταν και επιλογή του κ. Αραβίδη που τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στο ήθος και το ταλέντο του συμπολίτη μας καλλιτέχνη. Και τον θέλει πάντα στην ορχήστρα που διευθύνει. Γι’ αυτό είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε ξανά μετά το τόσο επιτυχημένο ρεσιτάλ της Μαρίας Λαντζουράκη στο πλαίσιο του Αναγεννησιακού Φεστιβάλ που παρακολουθήσαμε προ καιρού.
Ο Ρωμανός Σκουμπουρδής με τόσο αξιόλογες σπουδές κατάφερε ακόμα μια φορά να μας πείσει ότι ακολουθεί μια ανοδική πορεία στο χώρο του κλασικού τραγουδιού με λαμπρές προοπτικές να διαπρέψει και στο εξωτερικό.
Ο Νίκος Μαρκαντώνης. Αυτός ο σπουδαίος συμπολίτης από τα πιο δημιουργικά στελέχη της πολιτιστικής κίνησης, ερμήνευσε ιδανικά το δικό του μέρος. Η φωνή του θυμίζει πια μαρουβά γλυκόπιοτο με τη γοητεία της ωριμότητας που ξεδιπλώνει όλο τον υπέροχο ψυχισμό του και το ταλέντο του.
Η Φερενίκη Βαλαρή που κατέπληξε και πάλι με την εκφραστική της ερμηνεία -μοναδική όπως πάντα- και η Μαριέλλα Βιτώρου με την εξαίρετη σκηνική της παρουσία και το μεγάλο της ταλέντο που τη βοηθά να αναδεικνύει ακόμα και ένα μικρό μουσικό μέτρο που θα κληθεί να τραγουδήσει.
Μαζί τους και το «βαρύ πυροβολικό» της κρητικής παράδοσης Νίκος Γαβαλάς, ο πολυτάλαντος δάσκαλος και ο Αντώνης Κατικάκης. Δυο υπέροχες πραγματικά φωνές.
Μια χαριτωμένη παρουσίαση συμπλήρωσε το τιμ των εκλεκτών. Ήταν η μικρή αλλά πολλά υποσχόμενη στην τέχνη Μπάρμπαρα Λιονή που μας συγκίνησε.
Για τον κ. Τάσο Κόλλια τι να πούμε περισσότερο; Αναφέρουν γι’ αυτόν οι τόσες μνήμες των μαθητών του που τους δίδαξε πρώτα πολιτιστική παιδεία. Και γέμισε τη σχολική τους ζωή με ξεχωριστές εκδηλώσεις.
Ο κ. Βαγγέλης Στεφανάκης είναι γνωστός πια και για καλλιτεχνικές του ενασχολήσεις. Μερικοί όταν δεν τον βλέπουν πιστεύουν ότι ακούνε Μάνο Κατράκη. Οι παλιοί Ρεθεμνιώτες τον συγκρίνουν με τον Πέτρο Σκουλούδη. Σημασία έχει ότι στη συναισθηματική φόρτιση του κοινού που παρακολουθούσε τη συναυλία συνέβαλε τα μέγιστα η μνημειώδης απαγγελία του.
Μια μοναδική εμπειρία
Η βραδιά άφησε άριστες εντυπώσεις στο κοινό αλλά έμεινε αξέχαστη και στους επισκέπτες μας που ζούσαν μια φιλοξενία που ούτε περίμεναν.
Τόσο ο Σεβασμιότατος όσο και η κ. Λιονή αλλά και ο κ. Μαρινάκης αρίστευσαν και στο θέμα αυτό. Αλλά προς τιμήν τους δεν ξέχασαν να αναφέρουν τους συνεργάτες τους που μόχθησαν για τη δημιουργία της εικόνας που δώσαμε και ανέβασαν το Ρέθυμνο μεσούρανα.
Ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος π. Νικόλαος Νικηφόρος έδειξε τι σημαίνει και καλή παρέα όταν μιλούν οι καρδιές κι ενώνουν τους ανθρώπους όσο άγνωστοι κι αν είναι στην αρχή. Δεν ησύχασε λεπτό. Δεν άφησε να ξεφύγει ούτε η λεπτομέρεια. Έτσι και η εκδρομή στο Αρκάδι έμεινε αξέχαστη σε όλους χάρις και στην ξενάγηση του κ. Μάνου Παντελιδάκη που ομολογούμε μας άφησε άφωνους κι ας πιστεύουμε πως ξέρουμε αρκετά για το Αρκάδι.
Ο κ. Σταύρος Παλτατσίδης για μια ακόμα φορά τίμησε την εμπιστοσύνη της κας Λιονή φέροντας σε πέρας την αποστολή του κι ας ήταν σε βάρος του χρόνου του και πάνω από τα καθήκοντά του. Μας θύμισε εν πολλοίς τον κ. Αντώνη Χαραλαμπάκη που τίμησε τη θέση του στη διεύθυνση πολιτισμού πριν γίνει δήμαρχος.
Πολλοί αναρωτήθηκαν πως εξασφαλίστηκε η άριστη φιλοξενία των επισκεπτών. Δεν ήξεραν βέβαια ότι ασχολήθηκε γι’ αυτό η κ. Πέπη Μπιρλιράκη. Κι όπου ασχολείται η κ. Πέπη Μπιρλιράκη είναι φυσικό να γίνονται θαύματα. Ακόμα και με μικροπροβλήματα υγείας πάλι τα κατάφερε να μας εντυπωσιάσει. Ας είναι όμως καλά και η Μαίρη Κοτσίφη που συνεπής πάντα αποδεικνύεται πολύτιμη βοηθός.
Το δικό μου ρεπορτάζ
Αυτά που καταθέσαμε αποτελούν το δικό μας ρεπορτάζ για την εκδήλωση. Είχαμε ανάγκη να τα καταθέσουμε επειδή για πρώτη φορά ζήσαμε από κοντά τη συνέπεια που ομολογούμε σπάνια συναντήσαμε όλα αυτά τα χρόνια της πολιτιστικής μας δράσης. Για πρώτη φορά είδαμε έναν Επίσκοπο να βροντοφωνάζει με έργα τι σημαίνει Ρέθυμνο, και με την Περιφερειακή Ενότητα και το Δήμο μας να προκαλεί τόσο θαυμασμό σε ανθρώπους «χορτασμένους» από εμπειρίες και τιμές. Προς τιμήν των τοπικών αρχών μας, ο επιφανής διευθυντής της χορωδίας κ. Κώστας Ευαγγελάτος δεν δίστασε να δηλώσει πως είχε χρόνια να ζήσει τέτοια φιλοξενία και μαζί με τους άλλους επισκέπτες μας να μας μακαρίσει για την ηγεσία μας σε κάθε τομέα διοίκησης. Ήταν δυνατόν λοιπόν να μην κάνουμε και τη δική μας αναφορά μετά από όλα όσα ζήσαμε καταθέτοντας την περηφάνια αλλά και την ευγνωμοσύνη μας για την ύψιστη αυτή δωρεά;