Η επέτειος του 1821 συμβολίζει κάτι πολύ βαθύτερο από μια απλή εθνική γιορτή για την ανεξαρτησία της χώρας μας, το οποίο πιστεύω ότι δεν έχει δοθεί η έμφαση που θα έπρεπε δίχως τη δέουσα ολοκληρωμένη μετάδοση στον χώρο της παιδείας μας.
Ο αγώνας της ανεξαρτησίας μας σηματοδότησε την πρώτη διεθνή σύρραξη μεταξύ των αναδυόμενων ευρωπαϊκών ιδεών ενός ελεύθερου δημοκρατικού κόσμου με εκπρόσωπο την Ελλάδα και τα κατάλοιπα απολυταρχικά καθεστώτα καταπίεσης των λαών της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αξίζει να μελετηθεί και τονιστεί αυτή η σκοπιά του ζητήματος προκειμένου αφενός να υπάρξει μια αναγωγή της εθνικής μας επετείου σε ένα γεγονός διεθνούς εμβέλειας κι αφετέρου να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη ελληνική συνείδηση προσαρτημένη με τα οικουμενικά ιδεώδη.
Η αστείρευτη έμπνευση που τροφοδοτεί η χώρα μας τα τελευταία χρόνια εκφράζεται με την υλοποίηση ενός έργου σε Ελλάδα, Η.Π.Α και Ηνωμένο Βασίλειο το οποίο βαίνει προς ολοκλήρωση με τίτλο: «Στο όνομα της Ελλάδας».
Πρόκειται για μια γαλλική παραγωγή της σκηνοθέτης Ελίζα Μαντίν με έντονες πολιτικές οικονομικές διαστάσεις και αποχρώσεις σε σχέση με τον κοινωνικό αντίχτυπο η οποία μόλις ολοκληρωθεί θα προβληθεί στο κανάλι I.C.P. της γαλλικής βουλής .
Όμως αν θέλουμε την ουσιαστική ευημερία μας οφείλουμε να αντιληφθούμε την πραγματική μας θέση στο διεθνές στερέωμα και να διαπιστώσουμε ότι καμία ξένη δύναμη δεν έχει τη δύναμη να σώσει την ελληνική κοινωνία από την καταστροφή και τη «γενοκτονία» που υφίσταται (κάθε χρόνο αφανίζεται μια πόλη σαν το Ρέθυμνο).
Χρειάζεται ένας θεμελιώδης συνταγματικός σχεδιασμός ο οποίος να αποτελέσει τη βάση και την εγγύηση που χρειάζεται η Ελλάδα ώστε να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη και αποτέλεσμα.
Γνώμη μου είναι ότι τη χώρα μας την καταδυναστεύουν τρία πανίσχυρα «λόμπι»:
1. Το «μελετητικό», δηλαδή το τεχνικό επιμελητήριο Ελλάδας, το οποίο προωθεί κακέκτυπα νομοσχέδια προς εξυπηρέτηση συμφερόντων του κλάδου ενώ παρεμποδίζει τη σύσταση εθνικού κτηματολογίου το οποίο θα μειώσει στο μέγιστο τη γραφειοκρατία και θα λύσει προβλήματα (ούτε το 10% κτηματολογίου δεν έχει υλοποιηθεί πέρα της εικοσαετίας ενώ εκτός των άμεσων επιπτώσεων, το 60% δικαστικών υποθέσεων οφείλεται στην έλλειψη του.
2. Το «νομικό», δηλαδή ο δικηγορικός σύλλογος με την (εκ συντάγματος) ένωση δικαστών κι εισαγγελέων όπου κατ’ ουσίαν κυριαρχεί το ρητό: «Όσο ζει ο φάκελος μιας δικαστικής απόφασης, ζει και ο δικηγόρος». Οι συνεχείς προσθήκες διαδικασιών με υποχρέωση παράστασης δικηγόρων μαζί με το νεφελώδη δικαιακό σύστημα με αδιαφανείς κανόνες καθυστερούν και αρνούνται την έκδοση αποφάσεων και απομυζαίνουν την ελληνική κοινωνία μέσα από μια ιδιότυπη «σκοτεινή δύναμη»: την «εξουσία της ερμηνείας» των νόμων.
3. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με τους δημόσιους υπάλληλους, η οποία ουσιαστικά αποτελεί τη διαχρονική κυβέρνηση καθώς δίχως τη συγκατάθεση της κανένας νόμος δεν ψηφίζεται..
Ελπίδα; Στη σύγχρονη Ελλάδα κατά τη γνώμη μου, καμιά!
Το μέλλον ενός τέτοιου κράτους είναι η παραγωγή χρεών και προβλημάτων δίχως δυνατότητα αφύπνισης δημιουργικών δυνάμεων, οι οποίες θα φέρουν την πρόοδο στην κοινωνία μας με αναπόδραστο αποτέλεσμα τη συρρίκνωση κι υποβάθμιση της χώρας μας.
Μικρό δείγμα αλλά αντιπροσωπευτικό τα πρόσφατα γεγονότα στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, όπου πέρα του διαχρονικού φαινομένου εκδήλωσης βίας καταμαρτυρούν την επικρατούσα κατάσταση και της ηγεμονίας εκ των πρωταγωνιστών της υπόθεσης (ιδιοκτήτης σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας).
Άποψη μου είναι ότι η εισροή κεφαλαίων από χώρες της ανατολικής Ευρώπης και ιδιαίτερα της τέως Σοβιετικής Ένωσης ενέχουν κινδύνους ως προς τη μεγάλη πιθανότητα προέλευσης αυτών από παράνομες δραστηριότητες (εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πορνείας).
Η ως άνω πεποίθηση μου δεν είναι τυχαία αλλά απορρέει από δήλωση που μου εμπιστεύτηκε προσωπικά ο νυν αντιπρόεδρος επιτροπής κεφαλαιαγοράς, ο οποίος που κατονόμασε συγκεκριμένο τρόπο διείσδυσης «μαύρων» κεφαλαίων μέσω ελληνικής συστημικής τράπεζας.
Η ατιμωρησία απαράδεκτων γεγονότων (οπλισμένος σε αγωνιστικό χώρο!) που ακολούθησε παρά κυβερνητικές εξαγγελίες είναι αποτέλεσμα ενός υποκρυπτόμενου διαπλεκόμενου παιχνιδιού με «βαριά» κοινά πολιτικά οικονομικά συμφέροντα.
Τα χρήματα που «παίζονται» είναι πολλά τα οποία πηγάζουν από το πάθος του λαού για θέαμα εκτόνωση και στοιχήματα ποιός θα κερδίσει και πολλαπλασιάζονται από μηχανισμούς ξεπλύματος κεφαλαίων προερχόμενα από παράνομες δραστηριότητες.
Στο «όνομα της Ελλάδας» λοιπόν ας έχουμε ένα παράθυρο στη σκέψη και την καρδιά μας ανοιχτό να μπαίνει πότε λίγο, φως ελπίδας κι ας μην έρθει ποτέ, άλλωστε είπε ο συγγραφές Ν. Καζαντζάκης: «Δεν ελπίζω τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος».
Τιμή και δόξα στους Έλληνες ήρωες της επανάστασης του 1822, τιμή και δόξα επίσης σε όλους τους καθημερινούς «αφανείς» ήρωες που αγόγγυστα αγωνίζονται με αξιοπρέπεια για αξιοπρέπεια.