Είναι ξεκάθαρο ότι οι πρώτες εκλογές εκτός προγραμμάτων στήριξης (μνημόνια), είναι προ των πυλών. Οι αιτίες που οδήγησαν στην κρίση δεν αναλύθηκαν ποτέ με νηφαλιότητα και ορθό λόγο. Ακόμη και σήμερα, σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τα αίτια της κρίσης ερμηνεύονται μέσα σε ένα πλαίσιο μυθευμάτων, συνωμοσιολογίας και αποποίησης ευθυνών. Αυτό έχει σαν άμεση συνέπεια, μετά το τέλος των προγραμμάτων στήριξης, σε αρκετά ζητήματα να τρέχουμε να επιστρέψουμε σε εσφαλμένες και προσκολλημένες στο παρελθόν πολιτικές πρακτικές.
Έτσι λοιπόν, σε αυτή την άτυπη προεκλογική περίοδο, ο πρωθυπουργός είπε τη μαγική λέξη προς το ελληνικό εκλογικό σώμα: Προσλήψεις. Δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο, που μαζί με τις διαρροές περί καταβολής πάσης φύσεως επιδομάτων, αναδρομικών, ρυθμίσεων σε ταμεία και εφορίες, συνθέτουν ένα τυπικό ελληνικό προεκλογικό σκηνικό. Μεγάλα διακυβεύματα που αφορούν το μέλλον της χώρας και την θέσης της στο σύγχρονο κόσμο, δεν έχουν προεκλογικό χώρο σε ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα. Σε μια χώρα με τεράστια οικονομικά, κοινωνικά και δομικά προβλήματα, επιμένουμε στις παραδοσιακές μας προεκλογικές τακτικές. Υποσχέσεις για διορισμούς και παροχές διανομής φτώχειας, εξακολουθούν να αποτελούν το τελευταίο καταφύγιο ενός απερχόμενου πρωθυπουργού.
Το κράτος δεν κατέχει κάποιο λεφτόδεντρο από το οποίο συλλέγει και μοιράζει χρήματα. Το κράτος διαχειρίζεται μέσω της κυβέρνησης τα λεφτά των φορολογουμένων. Από το 2015 η μισθολογική δαπάνη του Δημοσίου έχει αυξηθεί κατά 2 δισεκατομμύρια ευρώ, με τους συμβασιούχους, μετακλητούς, προέδρους, μέλη Δ.Σ. και λοιπά όργανα της διοίκησης, να έχουν αυξηθεί σε απίστευτο για μια χώρα εν μέσω κρίσης βαθμό. Επειδή όμως τα εκλογικά νούμερα εξακολουθούν να μη βγαίνουν, ήρθε η ώρα για μια ακόμη φορά, η οικονομία ενός κράτους να τεθεί στην υπηρεσία της προεκλογικής εκστρατείας της κυβέρνησης.
Αν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι την κρίση δεν μας την έφεραν οι ξένοι. Αν είχαμε αντιληφθεί ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια, κι όχι τα μνημόνια την κρίση. Αν είχαμε καταλάβει ότι ορισμένοι (εκλεγμένοι) υπουργοί που τα άρπαζαν δεν αποτελούν τον αποκλειστικό παράγοντα που μας έφτασε στη χρεοκοπία. Αν βλέπαμε το προφανές, ότι το κράτος χρεοκόπησε επειδή ξόδευε σε υπερβολικό βαθμό, περισσότερα απ’ όσα εισέπραττε, τότε το να βγαίνει ένας πρωθυπουργός λίγους μήνες πριν τις εκλογές και να τάζει δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο, θα θεωρούνταν κάτι αδιανόητο. Ο κ. Τσίπρας όμως, ξέρει πολύ καλά που απευθύνεται. Γνωρίζει ότι στην Ελλάδα ο διακαής πόθος για διορισμό, ξεπερνά οποιοδήποτε άλλο παράγοντα εκλογικής συμπεριφοράς. Με την οικονομία να εξακολουθεί να βρίσκεται σε κακή κατάσταση και ένα τραπεζικό σύστημα να αδυνατεί να την τροφοδοτήσει. Με την έξοδο στις αγορές να παραμένει απαγορευτική. Με την ανάπτυξη στα χαμηλότερα επίπεδα στην ευρωζώνη και με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην ΕΕ, εμμένουμε στα ίδια.
Μπροστά στα πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη, η επίλυση των μεγάλων και χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, είναι κάτι ασήμαντο. Γιατί να ασχοληθούμε με το δημογραφικό που αποτελεί μια πραγματικά κοινωνική και οικονομική βόμβα που αφορά το (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον, όταν ένα επίδομα θα προσφέρει άμεσα εκλογικά οφέλη; Γιατί να ασχοληθούμε με τη φυγή περισσότερων από 400.000 νέων και επιστημόνων στο εξωτερικό, όταν η υπόσχεση του διορισμού στους εναπομείναντες, μπορεί να μας ανεβάσει έστω και λίγο τα εκλογικά ποσοστά; Γιατί να αρθρωθεί ένας ορθός λόγος που θα αφορά όλα αυτά που απασχολούν τους πολίτες, όταν η πόλωση και ο λαϊκισμός, κρύβουν καλύτερα τα σφάλματα και τις αδυναμίες μας; Ο μόνος τρόπος να αλλάξουν οι προεκλογικές τακτικές που θυμίζουν οθωμανικό αλισβερίσι, είναι να αλλάξει προτεραιότητες το ακροατήριο. Να μη βρίσκουν «πελάτες», όλοι όσοι επιθυμούν τη συντήρηση ενός πελατειακού συστήματος. Να συνειδητοποιήσουμε ότι το κράτος δεν είναι λάφυρο στα χέρια των οποιωνδήποτε επιχειρούν να το χρησιμοποιήσουν για προεκλογικούς σκοπούς.
* Ο Γεώργιος Νάστος είναι Ιδιωτικός υπάλληλος – Απόφοιτος του τμήματος πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης