Ζούμε στη χώρα του πολιτικού σουρεαλισμού. Στη χώρα όπου η κυβέρνηση που για χατίρι των Αμερικανών υπογράφει συμφωνίες στις Πρέσπες, συμμετέχει εν είδει θρησκευτικής τελετής στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία. Στη χώρα όπου ο μακροβιότερος μνημονιακός πρωθυπουργός και μάλιστα ενός αποκλειστικά προσωπικού του μνημονίου, κάνει κηρύγματα περί νεοφιλελευθερισμού. Στη χώρα όπου υπάρχουν καλές και κακές καταλήψεις, καλή και κακή βία. Στη χώρα όπου αναπληρώτρια υπουργός μιας κυβέρνησης που επέβαλε 40 νέους φόρους, δεν γνωρίζει τι είναι ο ΦΠΑ και τον μπερδεύει με τον φόρο επιχειρήσεων. Στη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που ενώ δεν μπορεί να δανειστεί από πουθενά, πανηγυρίζει για την οικονομική της κατάσταση. Τη στιγμή που τα «κίτρινα γιλέκα» κάνουν γυαλιά καρφιά το Παρίσι για την τιμή της βενζίνης, στη χώρα του πολιτικού σουρεαλισμού δεν θα δείτε ποτέ μια πορεία για τον ΦΠΑ στα τρόφιμα ή για τους φόρους στα καύσιμα. Σχεδόν όλες οι πορείες και συγκεντρώσεις θα αφορούν είτε την αποφυλάκιση κάποιου κουκουλοφόρου συντρόφου, είτε την διατήρηση συντεχνιακών κεκτημένων και πάσης φύσεως ιερών ελληνικών αγελάδων.
Σε αυτή τη χώρα λοιπόν που τόσο πίσω έχει μείνει στον σύγχρονο κόσμο και που θα μπορούσε να καταγράφει αμέτρητες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις, ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε σαν κατάκτηση το ότι δεν φοράει γραβάτα. «Έχω καταφέρει να είμαι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που έχω μπει στα πιο σημαντικά, αν θέλετε, φόρα και στις πιο σημαντικές έδρες κυβερνήσεων, από το Κρεμλίνο μέχρι τον Λευκό Οίκο, και από το Βατικανό έως τη Downing Street, και σε όλο τον κόσμο, και στο Πεκίνο και παντού, χωρίς γραβάτα. Συνεπώς, νομίζω ότι αυτή είναι μια κατάκτηση», είπε χαρακτηριστικά. Η επανάσταση ενάντια στην κουλτούρα της αστικής τάξης ολοκληρώθηκε. Τι να μας πούνε τώρα γιαλαντζί αριστεροί επαναστάτες, όπως οι Λένιν, Φιντέλ κ.α. που βγαίνανε γραβατοφορεμένοι σε επίσημες στιγμές. ενδυματολογικές κατακτήσεις σαν του Αλέξη Τσίπρα είναι που κάνουν τη διαφορά και γράφουν ιστορία.
Η Ελλάδα έχει τεράστια προβλήματα και κανονικά δεν πρέπει να σχολιάζουμε και να δίνουμε σημασία σε τέτοιες επικοινωνιακές αστειότητες. Δυστυχώς όμως, η πολιτική φαιδρότητα την οποία ζούμε, αναγκάζει να ασχολούμαστε καμιά φορά και με μη αμιγώς πολιτικά ζητήματα. Δεν ενδιαφέρει κανέναν εάν ο κύριος Τσίπρας έχει έφεση στις γραβάτες, τα ζιβάγκο ή τις κουκούλες. Ούτως η άλλως όταν συμμετέχει σε συναντήσεις με ξένους ηγέτες, συμμετέχει ως εκπρόσωπος της χώρας, ως πρωθυπουργός των Ελλήνων και όχι ως καλεσμένος από φίλους για φαγητό ή καφέ. Η στολή εργασίας ενός εκπρόσωπου κράτους ανταποκρίνεται στο πολιτισμικό περιβάλλον της χώρας του. Για παράδειγμα, οι Άραβες ηγέτες παρουσιάζονται με κελεμπίες. Στο πολιτισμικό περιβάλλον της δύσης η στολή αυτή αποτελείται από γραβάτα και κουστούμι.
Εν τέλει, αν ο κ. Τσίπρας έβγαζε τις τραγελαφικές ιδεοληπτικές του παρωπίδες, θα διαπίστωνε κάτι πάρα πολύ απλό. Ότι ο λόγος που ντύνονται στο ίδιο πρότυπο (κουστούμι-γραβάτα) όταν συναντιόνται όλοι οι ηγέτες, είναι επειδή αυτό συμβολίζει ότι μιλάνε μεταξύ τους ως ίσοι, ασχέτως της διαφορετικής ισχύος των χωρών τους. Μπορεί μια χώρα να είναι ισχυρότερη από μια άλλη, αλλά όταν μιλάνε δύο εκπρόσωποι κρατών εμφανίζονται ως πολιτικά ίσοι. Συνεπώς το να πηγαίνει ο κ. Τσίπρας σε επίσημες συναντήσεις όχι ως πρωθυπουργός, αλλά ως ο συμπέθερος απ’ το χωριό δεν αποτελεί καμία «κατάκτηση». Μια προσωπική ενδυματολογική επιλογή είναι που χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου σε σατιρικές εκπομπές και social media. Ας αφήσουμε λοιπόν κάποια στιγμή τις φαιδρότητες και ας ασχοληθούμε με τα σημαντικά ζητήματα αυτού του τόπου και του κόσμου γενικότερα.
*Ο Γεώργιος Νάστος είναι Ιδιωτικός υπάλληλος – Απόφοιτος του τμήματος πολιτικής επιστήμης του πανεπιστημίου Κρήτης