Το 2018 είναι, εφόσον δεν έχει εκπνεύσει ακόμα, μια πολύ σημαντική χρονιά για την οικογένειά μου. Φέτος, το Δεκέμβρη, τις μέρες κοντά στα Χριστούγεννα, οι γονείς μου συμπληρώνουν 50 χρόνια γαμήλιας συμβίωσης…
Τα 50 αυτά χρόνια δεν ήσαν εύκολα. Είχαν και τις καλές και όμορφες στιγμές τους, είχαν και τις δύσκολες και γεμάτες πόνο ημέρες τους.
Αυτό, όμως, που ενδυναμώνει και ενθαρρύνει τους γονιούς μας κάθε μέρα από την 50ετία ετούτη είναι η αμοιβαία αγάπη και ο δυνατός σεβασμός που τους συνδέουν και τους ενώνουν σαν μια γροθιά ώστε ν’ αντιμετωπίζουν θαρραλέα και με αποφασιστικότητα όσα, με ή παρά τη θέλησή μας, φέρνει στο δρόμο μας η ζωή. Και αυτά τα μεταξύ τους συναισθήματα ωθούν και εμάς, τα παιδιά τους, να έχουμε, ανά πάσα στιγμή, ως φωτεινά παραδείγματα για μίμηση τους γεννήτορές μας…
Ταυτόχρονα, όμως, οι γονιοί μας είναι εφοδιασμένοι με ένα σωρό έμφυτα και επίκτητα χαρίσματα, τα οποία, όπως όλοι οι σώφρονες γονείς και εχέφρονες δάσκαλοι με πολυετή θητεία στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, φροντίζουν με τον τρόπο τους να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους: Σύνεση, μετριοφροσύνη, σεμνότητα, ταπεινότητα, κατανόηση, τιμιότητα, καλοσύνη, φιλευσπλαχνία, φιλοτιμία, πίστη, αισιοδοξία, αλτρουισμό, αφιλοχρηματία, ανιδιοτέλεια, διορατικότητα…
Παρά τα όποια ελαττώματά τους που συνηθίζονται στις ζωές των απλών καθημερινών ανθρώπων, οι γεννήτορές μας πάντα στέκονται λόγω τε και έργω και, ιδίως, με τις συμβουλές τους, πολύτιμοι συμβοηθοί και φωτεινοί οδηγοί μας στα μονοπάτια της ζωής τους. Δεν κυνηγούν ποτέ τίποτα εφήμερο και επίγειο και δεν κομπορρημονούν για τίποτα δικό τους, παρά μονάχα εύχονται στο Θεό πάντοτε να βοηθά τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Καταλήγοντας, σ’ αυτόν εδώ τον επίλογο, θα θέλαμε ν’ αφιερώσουμε στους γονείς μας τούτα τα λόγια του απόστολου Παύλου από την «2η Επιστολή Προς Θεσσαλονικείς», γιατί πιστεύουμε πως τους ταιριάζουν: «αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν, οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος, ἀλλ’ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, νύκτα καὶ ἡμέραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν» ( παρ. 7-8 του 3ου κεφαλαίου σε μετάφραση δική μου : Εσείς οι ίδιοι ξέρετε πώς πρέπει να μας μιμηθείτε, γιατί δεν είχαμε ανάγωγη συμπεριφορά μεταξύ σας, μήτε φάγαμε το ψωμί από κάποιον από σας χωρίς να το πληρώσουμε, αλλά το ξεπληρώσαμε με κόπο και μόχθο, εργαζόμενοι νυχθημερόν, προκειμένου να μην γίνουμε βάρος σε κανένα σας)…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ., φιλόλογος