Την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018 εγκαινιάζεται στη Γκαλερί Μορφές, Γοβατζιδάκη 18, στην Παλιά Πόλη στο Ρέθυμνο, η έκθεση σύγχρονης τέχνης του Κωνσταντίνου Ανδρώνη με τίτλο A Certain Silence / Μια κάποια σιωπή, σε επιμέλεια Κωνσταντίνου Β. Πρώιμου, η οποία θα διαρκέσει έως και τις 19 Ιανουαρίου 2018. Στην πρώτη του ατομική έκθεση, ο Κωνσταντίνος Ανδρώνης παρουσιάζει 10 έργα με μελάνι και 7 μεγάλους καμβάδες με μικτή τεχνική.
Όπως σημειώνει ο κριτικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης, Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, «στα έργα με μελάνι πρωταγωνιστούν κηλίδες προσεκτικά διευθετημένες ώστε να δημιουργούν τα σχήματα και τις μορφές που ο καλλιτέχνης βρίσκει αξιοσημείωτα. […] Η έμφαση ωστόσο που ο Ανδρώνης δίνει στην τύχη, στον (υποβοηθούμενο) αυτοματισμό με τον οποίο συγκροτείται η σύνθεση και στην αρχή της φιγούρας έναντι της δομής (figure versus ground) τον συνδέει με τον σουρεαλισμό και τα πειράματα του Joan Miro, του Oscar Dominguez και του Max Ernst με τις κηλίδες και την περίφημη decalcomania. […]
Στις μεγαλύτερες συνθέσεις που εκθέτει ο καλλιτέχνης φαίνεται να εμφορείται από ένα διαφορετικό πνεύμα. Κι εδώ εμφανίζεται η πρόθεση να αντιπαρατεθεί η φιγούρα με τη δομή. Το κυρίαρχο στοιχείο της φιγούρας είναι το ανάγλυφο του υφάσματος το οποίο ακινητοποιείται με γύψο και επικολλάται στην επιφάνεια του καμβά. Το ανάγλυφο δημιουργεί μια μαλακή, αδιαφανή υφασμάτινη μάζα που προεξέχει από τον καμβά, δημιουργώντας το οπτικό αποτέλεσμα της αδιαπερατότητας. Διαφάνεια και αδιαπερατότητα είναι δύο αντίθετες οπτικές εμπειρίες τις οποίες, πιστεύω, ενορχηστρώνει σκοπίμως και συμπληρωματικά ο Ανδρώνης, θέλοντας να εξερευνήσει όλες τις μορφές οπτικής εμπειρίας που προσφέρει η αφαίρεση. Οι καμβάδες εδώ είναι βαμμένοι σκούροι γκρι και αναδεικνύουν ως αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή τους το ύφασμα το οποίο ζαρώνεται με την ίδια προσοχή κι επιμέλεια που έδειχνε ο καλλιτέχνης στις κηλίδες του μελανιού, έτσι ώστε να εμφανίζεται με όλες του τις πτυχώσεις, φέρνοντας στο μυαλό την εποχή μπαρόκ και τον μεγάλο της θιασώτη Gian Lorentzo Bernini.
Οι πτυχώσεις του Ανδρώνη δίνουν τροφή στη φαντασία του θεατή που μπαίνει στον πειρασμό να σκεφτεί ιστορίες με τις οποίες οι πτυχώσεις αυτές συνδέονται.
Ο Ανδρώνης στα έργα αυτά φαίνεται να αξιοποιεί την εμπειρία του ως φωτογράφος σε ασπρόμαυρη ανάλυση, θεατρικών έργων αλλά και πάλι ο καλλιτέχνης αρνείται τον ανθρωπομορφισμό και την εξιστόρηση και προσπαθεί να αξιοποιήσει τις πτυχώσεις γι’ αυτές τις ίδιες και όχι για τη σωματικότητα με την οποία είναι επενδεδυμένες. Η άρνηση του ανθρωπομορφισμού και της αφήγησης που συνιστούν ακρογωνιαίους λίθους της θεωρίας της αναπαράστασης στην τέχνη υπονοείται ήδη από τον καλλιτέχνη στον τίτλο της έκθεσης A Certain Silence / Μια κάποια σιωπή. Η χρήση του υφάσματος ως υλικού για κατασκευές και εγκαταστάσεις, ως γλυπτικής φόρμας κατάγεται στους φουτουριστές γλύπτες και έχει εγγραφεί στην καλλιτεχνική παρακαταθήκη του Νίκου Κεσσανλή τόσο σε έργα όπως στο Πεπιεσμένο βαμβάκι του 1961 αλλά και στη Μεγάλη λευκή χειρονομία του 1964 στο πλαίσιο της πρότασης για μια νέα ελληνική γλυπτική που ο καλλιτέχνης συγκρότησε μαζί με τον Δανιήλ και τον Βλάση Κανιάρη.(…)
Ζώντας ωστόσο στον 21ο αιώνα τι άλλες επιλογές έχει άραγε κανείς που θέλει να προχωρήσει σε μια τέχνη που ανταποκρίνεται στις επιταγές εικονοποιίας του κόσμου μας; Αυτήν την επίγνωση φέρει στη δουλειά του ο Ανδρώνης και για το άλγος αυτό της αναζήτησης μιας μηχανικής για την αυτόνομη εικόνα, στις ατραπούς της αφαίρεσης, εκτιμάται χωρίς περιστροφές».
Ο Κωνσταντίνος Ανδρώνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελευσίνα. Σπούδασε Φιλοσοφία και Κλασικές Σπουδές· η Τέχνη ωστόσο του διέγειρε ποικιλότροπες εσωτερικές διεργασίες. Είναι αυτοδίδακτος στη ζωγραφική και τη φωτογραφία και έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Ιταλία. Ατομικές του εκθέσεις έχουν φιλοξενηθεί σε Αθήνα, Ελευσίνα και Ρέθυμνο.