Το Δημοτικό Σχολείο Αγγελιανών ολοκλήρωσε την πρώτη ενότητα των επισκέψεών του στο χώρο μας, στο ΚΗΦΗ Δήμου Μυλοποτάμου. Το θέμα συζήτησης ήταν «Ο Δρόμος του μαλλιού».
Βιωματικό εργαστήρι με ζωντανές αφηγήσεις από τους ηλικιωμένους μας, που κάνοντας αναδρομές θυμήθηκαν τα νιάτα τους.
Τότε στις κουρές που οι νεαροί έφτιαχναν τα «μποκάρια» και τα μικρότερα παιδιά τα σάκιαζαν.
Έδιναν ένα σακί σ’ αυτούς που βοήθησαν στην κούρα, μαζί μ’ ένα μονοπλάτη κρέας, έτσι συνήθιζαν.
Τα υπόλοιπα σακιά με το μαλλί τα έπαιρναν στο σπίτι τους.
Εκεί οι κοπελιές, αφού το καθάριζαν από τα ξυλαράκια, τους ατριβόλους, τα μαμούνια και τις βερβέλες, το ζεμάτιζαν με καυτό νερό, το ξέπλεναν πολλές φορές με κρύο νερό και το άπλωναν για να στεγνώσει!
Σαν στέγνωνε σειρά είχε το «ξάσιμο» με τα επιδέξια χέρια να το μετατρέπουν σε «συννεφάκι» όπως μας το λένε τα παιδιά χαριτολογώντας.
Το αφράτο πια μαλλί μετατρέπετε σε «τουλούπια» για να διευκολυνθεί η «κλώστρα» που θα το βάλει στη «ρόκα» για να το γνέθει λίγο – λίγο στο αδράχτι, με το σφοντύλι και το αγκινάρι καλόφτιαγμένα, αλλιώς δεν κάνει δουλειά.
Με το τυλιγάδι θα φτιάξουν τα «διπλά» για να τα «βάψουν» με τα χρώματα που ήθελαν ανάλογα με τις ανάγκες του «ανυφαντικού».
Αφού στεγνώσουν θα μπουν στην «ανέμη» και θα αναλάβει σειρά με τα κατάλληλα εργαλεία που είναι το «θρομύλι» και ο «άδραχτος», η «Μασουρίστρα» για να «μασουρίσει» το «νήμα» ή να το τυλίξει στον «πάπυρο» ανάλογα με το «ανυφαντικό» που θέλα «στέσει» η Ανυφαντού ή θα το κουβαριάσει αν το πλέξει με «βελόνες» ή «βελονάκι» για τις ανάγκες της οικογένειας.
Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν με το μαγικό τρόπο που είδαν το μαλλί των προβάτων να μετατρέπεται σε κλωστή και η κλωστή σε ύφασμα, γιατί παρακολούθησαν και τη χρήση τους στον αργαλειό.
Ήταν ένα ταξίδι στον χρόνο για όλους μας, αλλά κυρίως για τους ηλικιωμένους μας, που μας τα έδειξαν και προσπάθησαν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους σε αρχέγονες τεχνικές, που μεγάλωσαν, έθρεψαν και ζέσταναν γενιές και γενιές.
Θα μπορούσαν και σήμερα να αποτελέσουν πάλι πηγή εισοδήματος για τους ανθρώπους που δεν φείδονται χρόνου και κόπου, που έχουν Μεράκι και Αγάπη για τον τόπο τους!
Ευχαριστούμε τον διευθυντή κ. Λάμπρο Γασπαράκη και τις κυρίες Μαρία Μπουλγούρη, Ειρήνη Στεφανίδου, Διαμαντούλα Χριστοφορίδου, δασκάλες του Δημοτικού Σχολείου Αγγελιανών για την προετοιμασία της δράσης και τις επισκέψεις τους στον χώρο μας.
Ευχαριστούμε πολύ τους ηλικιωμένους μας, που ακμαίοι και ζωηροί μας διηγήθηκαν με χαρά και συγκίνηση μαζί, άπειρες ιστορίες από τη δύσκολη μα ολογλυκιά νιότη τους.