Τα αυτοσχέδια μέσα για τη ζωή των ανθρώπων της παλιάς εποχής, η κατασκευή τους αποτελούσε επιστήμη για την εποχή τους προκειμένου να μην χάσουν τη ζωή τους από την διαβίωσή τους. Για όλες τις εργασίες είχανε κατασκευάσει και το αντίστοιχο μέσον να ανταποκρίνεται όσο μπορούσε για να προσφέρει την εργασία του εκεί που το είχε ανάγκη. Τα περισσότερα ήτανε για τη γεωργία και τα λιγότερα για την κτηνοτροφία.
Ένα από αυτά ήτανε και το κόσκινο που το χρησιμοποιούσαν στο αλώνι και στο σπίτι για να ξεχωρίζει από τα προϊόντα του (όσπρια, σιτηρά κ.λπ.) τους διάφορους περιττούς σπόρους και ξένα τεμάχια που δεν είχανε χρησιμότητα μέσα τους.
Το κόσκινο που σήμερα οι νέοι δεν το γνωρίζουν, αποτελείτο από μια ξύλινη στρογγυλή κατασκευή μέτριων διαστάσεων και εσωτερικά στο κάτω μέρος του από μια συρμάτινη επίσης κατασκευή με μικρά κενά μεταξύ της για να φεύγουν τα άχρηστα που περιέχει το προϊόν τους μετά από αρκετές με το χέρι κινήσεις του ατόμου (κοσκίνισμα).
Την αφορμή για να αναφερθούμε σήμερα για το κόσκινο την προκάλεσε η παρέα των τεσσάρων ατόμων που κατοικούσανε πριν στα χωριά τους και σήμερα σε προάστια της πόλης μας κοντά στα παιδιά τους που κατάγονται: ο κ. Γιώργος από το χωριό Ρουσσοσπίτι, ο κ. Γιάννης από τα Καπεδιανά, ο κ. Ανδρέας επίσης από τα Καπεδιανά και ο κ. Στέλιος από το Χρωμοναστήρι.
Η συνάντησή τους έγινε πρόσφατα μετά από τηλεφωνική συνεννόησή τους για παρέα με καφέ και ότι άλλο ήθελε να προκύψει σε παραδοσιακό καφενείο της Καλλιθέας.
Όλων τα λεγόμενα ήτανε για τα παιδικά τους χρόνια στα χωριά τους και για όλα τα βιώματά τους στην κατοχή που περάσανε με την γεωργία και με την κτηνοτροφία. Επίσης τον αγώνα τους για τις οικογένειές τους και για να αποκαταστήσουν τα παιδιά τους με οικογένειες και σε επαγγέλματα στις πόλεις.
Η συγκίνηση όλων ήτανε μεγάλη που θυμηθήκανε όλα όσα είχανε περάσει τόσα χρόνια αλλά δοξάζουν τον Θεό όπως είπανε που τους βοήθησε να ζήσουν και να προοδεύσουν τα παιδιά τους καλύτερα.
Κατά τις 11:00 η ώρα που είχε τελειώσει ο καφές δώσανε παραγγελία για μεζέδες με ρακή. Εκείνη την ώρα ο κ. Ανδρέας που μένει εκεί κοντά είπε στην παρέα του: θα πάω στο σπίτι μου για πέντε λεπτά και θα γυρίσω μέχρι να ετοιμαστεί η παραγγελία. Πήγε στο σπίτι και πήρε το κόσκινό του κρατώντας το στην παρέα.
Όλοι απορήσανε μαζί – ο καφετζής και μια διπλανή παρέα όταν το είδανε και τους είπε: θα τρώμε και θα πίνουμε τη ρακή και θα σας πω γιατί το έφερα εδώ το κόσκινο.
Πριν όταν άκουσα το όνομά του το μυαλό μου πήγε στα όσα τράβηξα στον Βρύσινα, να σπέρνω, να θερίζω, να αλωνίζω, να κοσκινίζω τους καρπούς στο χωριό μου όταν ήμουνα νέος για να ζήσω την οικογένειά μου και για να αποκαταστήσω τα παιδιά μου.
Από συγκίνηση το έφερα επειδή τώρα δεν χρειάζεται, αφού έχουν βγει πιο σύγχρονα μέσα αλλά το μυαλό μου πήγε κάπου αλλού να κοσκινίζει για να σωθούμε από αυτά που τραβούμε όλοι μας.
Τα οικονομικά του Ανδρέα είναι ελάχιστα και ούτε τα παιδιά του μπορούν να τον βοηθήσουν στα προβλήματα της υγείας του: να πληρώνει τα φάρμακα και τη γυναίκα να τον προσέχει γι’ αυτό ήρθε σε απόγνωση και είπε στην παρέα του:
Εφέτος που έχουμε πολλές εκλογές για πρόεδρο στο χωριό μας, για δήμαρχο στην πόλη μας, για περιφερειάρχη, για την Ευρώπη και για κυβερνήτη στη χώρα μας, για να βγει ο καλύτερος τώρα που η οικονομική κρίση καλπάζει, πρέπει κατά τη γνώμη μου η κάθε οικογένεια να έχει από ένα κόσκινο και να βάζει μέσα όλους που θα είναι υποψήφιοι μικροί και μεγάλοι και να τους κοσκινίσει πολλές φορές όπως τα προϊόντα μας. Όσοι μείνουνε μέσα θα είναι οι καλύτεροι, οπότε σε αυτούς να δώσουμε την ψήφο μας για να δούμε μια άσπρη μέρα. Οι άλλοι που θα πέσουνε από κάτω να μην μας ζητούν ψήφο «μα ξυπνήσανε τα βούγια (βόδια)» από τις πολλές υποσχέσεις και σήμερα πεινούμε. «Κανείς δεν έφερε αντίρρηση γιατί και αυτοί όλοι έχουν σχεδόν τα ίδια οικονομικά προβλήματα». Οι νέοι που αδιαφορούν πρέπει να προσέξουν πολύ γιατί στο τέλος αυτοί θα τα πληρώσουν όλα.
Έτσι μόνο θα βγούμε από την κρίση γιατί αλλιώς μας περιμένουν τα χειρότερα.
Για όσα είπε ο κ. Ανδρέας οφείλονται στον αγανακτισμένο που έχει εναντίον όλων καθότι όταν εκλέγονται δεν προσφέρουν αυτά που υπόσχονται και που τα έχουμε όλοι μας ανάγκη.
Μετά πήρε τον λόγο και ο κ. Βασίλης λέγοντας: Όλοι που είναι υποψήφιοι έχουν χρήματα, δεν είναι πτωχοί αλλά πάνε να φάνε και τον ιδρώτα μας και δεν τους ενδιαφέρει εάν εμείς πεινούμε. Δεν ξέρουν να κάνουν καλό κουμάντο και πέφτουνε στα χρέη αλλά στο τέλος τα πληρώνουμε εμείς όλοι.
Και πάλι ο κ. Ανδρέας πρόσθεσε: παντού πρέπει να υπάρχει κόσκινο, γιατί ο καθένας βάζει τους δικούς του στις διάφορες καλές εργασίες και μένουν έξω οι καλύτεροι και οι πατριώτες όπως: για τις ένοπλες δυνάμεις, στα σώματα ασφαλείας, στην εκπαίδευση και σε όλες τις υπηρεσίες της πολιτείας μας.
Τα λέω όλα αυτά γιατί πολλοί από αυτούς είναι άσχετοι και δεν ξέρουν ακόμα «από πού γεννά η κότα το αυγό της» όπως λέγανε οι παλιοί μας.
Ειδικά για το στράτευμα και για την Αστυνομία είπε με υψηλό τόνο φωνής πρέπει όλοι να έχουν μέσα τους τα ιδανικά της πατρίδος μας «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια». Ο κ. Γιώργος που δεν μίλησε μέχρι τώρα είπε: όλα που είπατε μέχρι τώρα συμφωνώ, αλλά εγώ θα πω κάτι που δεν το είπε κανείς από την παρέα μας. Όλοι οι υποψήφιοι όταν γίνονται εκλογές βγαίνουν και ζητιανεύουνε τους ψήφους μας όπως γινότανε παλιά με τους πτωχούς για να ζήσουν.
Τα παλιά χρόνια που ζήσαμε εμείς όλοι, οι πτωχοί που δεν είχανε στον ήλιο μοίρα, βγαίνανε με ένα δοχείο και με ένα σακούλι και πηγαίνανε στα σπίτια του χωριού ή της πόλης να τους δώσουνε λάδι ή ότι άλλο είχανε για να ζήσουν αφού δεν μπορούσανε να εργαστούν ή όταν ήτανε μεγάλοι στην ηλικία.
Σήμερα όμως οι υποψήφιοι ζητιανεύουν τους ψήφους μας. Περνούν από τα σπίτια, από τα καφενεία ή παίρνουνε τηλέφωνο ή βάζουνε κάποιο συγγενή να μας παρακαλέσει να ψηφίσουμε τον δικό τους με την υπόσχεση όταν βγει θα μας βοηθήσει σε ότι του ζητήσουμε. Η ζητιανιά δεν είναι ντροπή γι’ αυτούς που υποφέρουν, ενώ γι’ αυτούς που έχουν πρέπει να ντρέπονται. Η ζητιανιά σήμερα έχει γίνει μόδα από τους υποψήφιους και όταν βγούνε εμείς είμαστε άγνωστοι είπε ο κ. Γιώργος αλλά είμαστε υποχρεωμένοι τώρα να πούμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας αυτή την φορά να προσέξουνε σε όλες τις εκλογές και ότι τα περασμένα χρόνια οι φυλακές φιλοξενούσανε ζωοκλέφτες ενώ τώρα έχουν από αυτούς που ψηφίσαμε όλοι μας από απροσεξία και δεν τους ενδιαφέρει αν υποφέρουμε και εάν ακόμα χάσουμε τη ζωή μας.
Τέλος, είπε ότι αυτό το κείμενο εμείς οι ηλικιωμένοι το αφιερώνουμε σε όλους τους νέους να το διαβάσουν προσεκτικά και να αγνοήσουν τις υποσχέσεις του αέρα. Και τελείωσε η παρέα με τις μαντινάδες του κ. Γιάννη:
Ζητιάνος δεν έγινα ποτέ – ούτε εδά θα γίνω,
θα το παλέψω μόνος μου – ώσπου να απομείνω.
Κόσκινο εις τα νιάτα σου, – είχες μεγάλη αξία,
τώρα όλοι δεν σε γνωρίζουνε – και ζεις στην δυστυχία.
* O Γιάννης Τσακπίνης, είναι απόστρατος αξιωματικός